تاثیر اقتصادی کوید-۱۹ بر حوزه های مختلف سلامت

اثرات پاندمی کوید-۱۹ فراتر از بهداشت عمومی است به طوریکه علاوه بر سلامت جسمی افراد، اقتصاد خانواده ها، دولت ها و مراکز درمانی و صنعت بیمه را نیز تحت تاثیر قرار داده است؛ اگرچه دولت ها در تلاش برای مهار این بیماری هستند اما با تعطیلی یا تعدیل بسیاری از شغل ها و در نتیجه افزایش بیکاری، اقتصاد جهانی به یکی از عمیق ترین رکودهای اقتصادی عصر حاضر نزدیک شده است. با افزایش بیکاری و یا کاهش درآمد، بسیاری از افراد مجبور می شوند به مرور زمان از بیمه های درمانی خارج شوند. در واقع بیماری کوید-۱۹ تاثیرات مخربی بر اقتصاد سلامت خانواده ها و جوامع گذاشته است (۱-۳). مهمترین تحولات اقتصادی پیش بینی شده ناشی از این بیماری در بازه کوتاه مدت (۱-۲ سال) و بلند مدت (۵ سال) در قالب ۴ حوزه اصلی سلامت که شامل جامعه، مراکز درمانی، بیمه ها و خانوار است قابل بررسی می باشد: جامعه: به دنبال شیوع بیماری کوید-۱۹، درآمد ناخالص ملی کشورها به شدت کاهش یافته و در کوتاه مدت، سهم بهداشت و درمان از GDP (Gross Domestic Product) کم خواهد شد. از طرف دیگر هزینه های جدیدی برای درمان بیماران کوید-۱۹ به وجود آمده است و همچنین بسیاری از بیماران غیراورژانسی با توجه به آلوده بودن بیمارستان ها یا پذیرش نمی شوند یا تمایل به پذیرش ندارند که این امر باعث می شود در آینده به درمان های طولانی تر و پیچیده تری به دلیل پیشرفت بیماری نیاز پیدا کنند. در بلند مدت اگرچه دولت ها به دنبال جبران خسارت­های ناشی از این بیماری خواهند بود و به مرور زمان به سمت ثبات، پیش خواهند رفت ولی تا زمان رسیدن به وضع مطلوب، زمان بیشتری لازم خواهد بود (۳،۴). بیمارستان ها: شرایط به وجود آمده در اثر کووید-۱۹ باعث کاهش چشمگیر درصد بستری­های الکتیو در بیمارستان ها شده است و درآمد آن ها را در کوتاه مدت کاهش داده است. تداوم این شرایط می تواند منجر به ورشکستگی بیمارستان های خصوصی نیز شود. در بلند مدت و پس از اتمام این بیماری، بیمارستان ها با صف های طویل برای دریافت خدمات درمانی روبه­رو خواهند شد و این مراکز رشد اقتصادی قابل توجهی را تجربه خواهند کرد. البته نحوه مدیریت مراکز درمانی و چگونگی ارائه خدمات چالش مهمی در این خصوص خواهد بود (۵). بیمه ها: به نظر می رسد در شرایط کنونی، وضعیت اقتصادی بیمه ها در کوتاه مدت، به دلیل مراجعه کم بیماران غیر­اورژانسی جهت دریافت خدمات سلامت بهتر شده باشد اما در بلند مدت، تقاضای زیادی برای دریافت خدمات درمانی پس از اتمام این شرایط به وجود خواهد آمد که نیاز به مدیریت و برنامه ریزی خاصی دارد. همچنین در بلندمدت احتمالا شاهد بدهی برخی صندوق های بیمه ای نیز خواهیم بود؛ به عبارت دیگر با افزایش بیکاری و یا کاهش درآمد، بسیاری از افراد مجبور می شوند به مرور زمان از بیمه های درمانی خارج شوند (۳). خانوار: خانوارها در دو گروه قابل بررسی هستند؛ گروه اول خانوارهایی که در این پاندمی اعضای خانواده خود را از دست داده اند و گروه دوم خانوارهایی که سالم ماندند یا فقط بیمار شدند. برای گروه اول در کوتاه مدت، افزایش هزینه های سلامت به دلیل بستری افراد خانواده در بیمارستان و هزینه های مربوط به فوت آن ها رخ می دهد با توجه به اینکه مرگ ناشی از این بیماری اغلب در افراد مسن (افرادی که مولد اقتصادی نیستند و هزینه های سلامت بالایی دارند) اتفاق می­افتد لذا در بلند مدت کاهش هزینه های سلامت در این گروه از خانوارها را شاهد خواهیم بود. در خصوص گروه دوم اگرچه هزینه های اقتصاد سلامت در کوتاه­مدت کاهش یافته ولی در بلند مدت به دلیل کاهش تحرک افراد (چاقی) و نیز افزایش ترس، نگرانی و استرس های ناشی از این بیماری، هزینه های سلامت این گروه افزایش خواهد یافت. به طور کلی با توجه به بزرگ بودن گروه دوم و بالا بودن هزینه های سلامت آن ها نسبت به گروه اول، در بلند مدت، هزینه های سلامت خانوارها بیشتر خواهد شد (۶). اگرچه تلاش های زیادی برای مبارزه با پاندمی کوید-۱۹ در ابعاد مختلف انجام می شود اما به نظر می رسد توجه به تغییرات اقتصادی ناشی از این بیماری در حوزه های مختلف سلامت بسیار ضروری است. تهدیدهای اقتصادی زیادی ناشی از این بیماری برای همه کشورها قابل پیش­بینی می باشد و مدیران و سیاستگذاران باید اقدامات فوری برای جلوگیری از نتایج مخرب اتخاذ کنند و مقررات دقیق تری در حوزه اقتصاد سلامت در خصوص بیمه ها و قیمت های مراقبت های سلامت تعیین کنند.

Keywords:

covid-۱۹ , households , government , hospitals , insurance , کوید-۱۹ , خانوار , دولت , بیمارستان ها , بیمه