محاسبه و تحلیل بهره وری کل عوامل تولید مرغداری های گوشتی ایران: کاربرد شاخص فیرو پریمونت

زمینه مطالعاتی: افزایش جمعیت جهان و محدودیت منابع تولید، اهمیت و لزوم ارتقای بهره وری را بیش از پیش مورد توجه قرار داده است همچنین با توجه به اینکه رشد بهره وری عوامل تولید در بخش کشاورزی از مولفه های اثرگذار در فرایند توسعه اقتصادی می باشد، لذا بهبود بهره وری مستلزم شناخت اجزاء و بررسی تغییرات آن می تواند راهنمایی در جهت نیل به توسعه اقتصادی باشد. هدف: مطالعه حاضر با هدف محاسبه و تحلیل بهره-وری کل عوامل تولید مرغداری های گوشتی صورت گرفت. روش کار: هدف اصلی این مقاله محاسبه و تجزیه بهره وری کل عوامل تولید با بهره گیری از روش تحلیل پوششی داده ها و شاخص فیرو پریمونت می باشد. بدین منظور داده های مورد نیاز برای دوره زمانی سال های ۹۴-۱۳۷۵ تهیه گردید. نتایج: بر اساس یافته های تحقیق طی دوره مورد مطالعه میانگین شاخص بهره وری کل عوامل تولید برای مرغداری های گوشتی سیر صعودی داشته و به طور میانگین نسبت به سال پایه رشدی برابر با ۳/۱۰ درصد داشته است. میانگین کارایی بهره وری کل عوامل تولید (TFPE) نیز در بین مرغداری-های گوشتی مورد مطالعه ایران کمتر از یک و برابر با ۶۰۶/۰ می باشد که این امر بیانگر این است که کارایی بهره وری کل عوامل تولید در طول این دوره نسبت به سال پایه کاهش یافته است. همچنین نتایج حاصل از کارایی مقیاس پسماند و کارایی ترکیبی پسماند بیانگر این است که مرغداری های گوشتی مورد مطالعه از نظر ترکیب نهاده ها و ستاده در اثر پیشرفت تکنولوژی به صورت کارا عمل نکرده اند. بررسی کارایی مقیاس ستاده گرا نیز موید آن است که در استان های مورد مطالعه نزدیک به یک می باشد و اختلاف چشمگیری با عدد یک (کارایی مناسب) نداشته اند. همچنین تغییر تکنولوژی عاملی موثر در افزایش بهره وری مرغداری های گوشتی در طی دوره مورد مطالعه می باشد. نتیجه گیری نهایی: نتایج حاکی از آن است که نیل به افزایش بهره-وری در مرغداری ها نیازمند توجه به تکنولوژی مناسب می باشد. همچنین کمک های دولت و سرمایه گذاری بخش خصوصی، گامی مهم در جهت ارتقای مقیاس واحدهای مرغداری های گوشتی کشور به شمار می رود.

Keywords:

بهره وری کل عوامل تولید , شاخص فیرو-پریمونت , کارایی بهره وری , کارایی مقیاس پسماند , مرغداری گوشتی