کارینه طهماسیان - دانشگاه شهید بهشتی
آسیه اناری - جهاد دانشگاهی واحد تربیت معلم
محبوبه فتح آبادی - پژوهشکده خانواده

هدف پژوهش حاضر، بررسی عوامل موثر در خوداثرمندی والدینی مادران کودکان ۶-۲ ساله است. این مطالعه در زمره مطالعات توصیفی پس رویدادی قرار دارد. بدین منظور پس از انتخاب خوشه ای چندمرحله ای ۱۵ مهدکودک از سه منطقه شهر تهران، ۳۵۰ مادر به پرسش های پژوهش پاسخ دادند. از پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ، پرسشنامه پیوند والدینی، شاخص استرس والدینی، مقیاس منابع حمایت اجتماعی، پرسشنامه اثرمندی مادرانه و فهرست رفتاری کودکان پیش دبستانی جهت جمع آوری داده ها استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد استرس والدینی، مشکلات رفتاری کودک، عزت نفس مادر و خرده مقیاس آشفتگی والدینی در شاخص استرس والدینی، در چهار گام، حدود ۳۲ درصد واریانس خوداثرمندی والدینی مادران را تبیین می کنند. لذا برنامه های آموزشی و پیشگیرانه با در نظر گرفتن این متغیرها می تواند سطح خوداثرمندی در مادران را افزایش داده و از ناسازگاری های بعدی پیشگیری کند.

استرس والدینی, پیوند والدینی, حمایت اجتماعی, خوداثرمندی والدینی, عزت نفس, مشکلات رفتاری و مادران