مهدیه رضائی - دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
سیدجلال یونسی - دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
خدابخش احمدی - دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا... (عج)
علی عسگری - دانشگاه تهران
جعفر میرزایی - بیمارستان روانپزشکی صدر

این مطالعه با هدف شناخت تاثیر زوج­درمانی هیجان­مدار بر بهبود الگوهای ارتباطی جانبازان مبتلا به PTSD ناشی از جنگ و همسران­شان انجام شد. روش تحقیق تجربی بوده، به این منظور ۲۸ جانباز مبتلا به PTSD و همسران­شان به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند.جمع­آوری داده­ها به­ وسیله مصاحبه PTSD و پرسشنامه الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی (۱۹۸۴) انجام شد. پس از پیش­آزمون، گروه آزمایش ۱۰ جلسه زوج­درمانی هیجان­مدار را دریافت کردند و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. تحلیل کواریانس نتایج پ‍ژوهش بیانگر تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایش و کنترل بود. به عبارت دیگر این مدل درمانی باعث بالا رفتن میزان استفاده زوج­ها از الگوی ارتباطی سازنده متقابل و پایین آمدن میزان استفاده آن­ها از الگوهای ارتباطی اجتنابی متقابل و توقع/ کناره­گیری شده است. به­ طور کلی بیشتر مطالعات بالینی در این زمینه بر روی درمان­های فردی متمرکز است و درمان­های زوجی و خانوادگی نادیده گرفته شده­اند. اما به نظر می­رسد بالا رفتن میزان استفاده جانبازان PTSD و همسران­شان از الگوی ارتباطی سازنده متقابل موجب افزایش میزان سلامت روانی آن­ها می­شود.