کتایون خوشابی - دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
سیده زینب فرزاد فرد - دانشگاه شهید بهشتی
بابک کاکاسلطانی - دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
حمیدرضا پوراعتماد - دانشگاه شهید بهشتی
حمیدرضا نیکخواه - سازمان ملی جوانان

   این پژوهش به منظور بررسی راهبردهای مقابله­ای و میزان تنید­گی در مادران کودکان مبتلا به اتیسم و مقایسه آن با مادران دارای کودکان عادی صورت گرفته است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی مادران دارای فرزند شهر تهران می­باشد. نمونه آماری شامل  ۷۲ مادر (۳۶ مادر دارای کودک مبتلا به اتیسم و ۳۶ مادر دارای کودک سالم) بوده که با روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه­گیری شامل مقیاس رتبه­بندی اتیسم گیلیام، فهرست مشکلات رفتاری کودک/ نوجوان، پرسشنامه منابع تنیدگی، فهرست مهارت­های مقابله ای استفاده می­شود. یافته­ها نشان می­دهند که بین مادران کودکان مبتلا به اتیسم و مادران کودکان سالم از لحاظ متغیرهای تنیدگی، راهبردهای مقابله ای مسئله­مدار و هیجان­مدار تفاوت معناداری وجود دارد، اما از لحاظ راهبرد مقابله ای غیر­مفید و غیرموثر تفاوت معناداری مشاهده نگردید. هم­چنین میان تنیدگی مادران کودکان مبتلا به اتیسم با راهبردهای مقابله­ای هیجان­مدار و غیر­مفید و شدت علائم کودک مبتلا به اتیسم رابطه معناداری وجود دارد، اما بین تنیدگی مادران و راهبرد مقابله­ای مسئله­مدار، رابطه معناداری به دست نیامد. در مجموع اکثر مادرانی که کودک مبتلا به اتیسم داشتند راهبردهای مقابله ای هیجان­مدار داشته و شدت علائم اتیسم با افزایش میزان تنیدگی مادران همراه بوده، به نحوی که شدت علائم اتیسم کودک، ۶۶ درصد تنیدگی مادران را تبیین می کند.

تنیدگی- راهبرد های مقابله ای- شدت علائم اتیسم