حسین خانی - گروه علوم سیاسی دانشگاه پیام نور

بحران داخلی سوریه که از سال ۲۰۱۱ شروع شده است، همچنان پیامدهای ویرانگر و غم انگیزی برای مردم این کشور دارد. علاوه بر این، درگیریها و خشونتهای سوریه به آواره شدن مردم، گسترش تروریسم و تشدید اختلافات سیاسی و فرقهای منجر شده و بدین ترتیب، بی ثباتی فزایندهای را نیز در کل منطقه ایجاد کرده است. نکته قابل تامل آن است که حدود نیمی از جمعیت سوریه به دلیل جنگ، ترک وطن کرده اند. با شروع بحران پناهندگان، اروپا این بحران را یک مسئله صرفا محدود به خاورمیانه دانست، اما پس از چندی با افزایش موج پناهندگان، دولت های اروپایی به ناچار پذیرفتند که این مسئله نمی تواند منحصر به خاورمیانه یا دولت های مرزی باقی بماند، لذا در تلاش برای به اشتراک گذاردن بار این مسئولیت و یافتن راه حل های مشترک برای حل این بحران برآمدند. پرسش کنونی این است که چنین وضعیتی برای آوارگان و پناه جویان سوری در خاورمیانه و اروپا چگونه به وجود آمده است؟ در پاسخ، فرضیه مقاله با بهرهگیری از نظریه دیاسپورا، این رخداد را حاصل جابجایی سرزمینی میان دولت­ها و مهاجرت­های گسترده فرامرزی میداند که بنا به «الزامات سیاسی» و «اعمال خشونت ساختاری» توسط داعش صورت گرفته و پیامد محیط فراملی آن منجر به پراکندگی از هسته اصلی و رفتن اجباری به چند مکان مختلف میگردد. بدین سان با روش کیفی و تکنیک کتابخانهای به بحران سوریه به مولفههایی نظیر؛ نسلکشی، اسارت زنان، بردهداری و کنیز فروشی به عنوان دلایل عمده این پراکندگی دست یافته ایم.  

Syria, ISIL, Terrorism, Diaspora, Europe., سوریه, داعش, تروریسم, دیاسپورا, اروپا.