جایگاه خرد فرهنگ ها در تداوم ادراک از دید اکولوژی منظر، بارویکرد به زیست مرزها (مطالعه موردی: روددره فرحزاد)

رویکردهای مختلف به منظر تقسیم بندیهایی تاریخی فرهنگی و طبیعی را برای علمی که احتیاجش به دانش روزآمد عیانتر می گردد، ارائه نموده. انسان منظر را با درکش تعریف نموده و هم منظر(شهری و غیر شهری) از نحوه ادراک آدمی سود یا زیان دیده است. ارتباط این نگاه موازی، سیمای سرزمین یا اکولوژی منظر را به عنوان راهگشای پژوهشگران مطرح ساخت. ردپای ادراک فرهنگی انسان از یک اکولوژی و چگونگی اتصال این ادراک به گروههای خاص فرهنگی (خرد فرهنگ ها) از سوالات نوشتار است. شناخت رابطه میان فرهنگها علاوه بر ایجاد شکل خاصی از مرز، به شناخت زبان همان فرهنگها برای درک پیشینه اش منتهی می شود و این زبان ارتباط مستقیم با نحوه ادراک از محیط دارد. نوشتار طی مطالعه کتابخانه ای و میان رشته ای با فرض اینکه چگونگی ارتباط اجزای کوچکتر یک فرهنگ با پیرامون به تغییر در ادراک منظر منتهی می شود، به معرفی خرد فرهنگها در سازماندهی اکوسیستم با بررسی موردی زیست مرز روددره فرحزاد تهران می پردازد. درنتیجه از مقایسه مرزهای یک زیستگاه در اکولوژی با مرزهای ساخته شده در اجتماع انسانی می توان به عنوان راهبردی برای بررسی جایگاه خرد فرهنگ ها در اکولوژی منظر استفاده کرد و نهایتا برای تداوم یک منظر طبیعی با توجه به لایه های زیرین قومیتهای مجاور تصمیم گرفت واطمینان حاصل کرد که سرمایه گذاری فرهنگی برای منظر شهری با عدم ادراک شهروندان مواجه نخواهد شد. این شیوه امکان تشخیص جوانب سودمند را با شناخت فرهنگ و ضد فرهنگ مرتبط فراهم می آورد. نهایتا بررسی شیوه شکل گیری زیست مرز در گونه های مختلف گیاهی در یک زیستگاه غیر شهری و نوع محدودیت اکولوژیکی موجود بر گسترش آنها، یادآور گسترش فرهنگ شهری توسط اجزای کوچکتر فرهنگی می باشد و مقایسه این خرد فرهنگها با گونه های جوانتر در یک زیستگاه را بررسی ارزشمندی نشان می دهد.