ابوالفضل فقیهی - دانشجوی دکتری مدیریت بحران ، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
علی ملاحسینی - استاد دانشکده مدیریت واقتصاد دانشگاه شهید باهنر،کرمان، ایران
مهدی کاظمی - دانشیار دانشکده مدیریت واقتصاد دانشگاه شهید باهنر،کرمان، ایران

مشارکت مردم در طرح های توسعه، موضوعی است که در سال های اخیر مورد توجه بسیار قرار داشته و پژوهش ها و متون تخصصی نیز در این مورد به نظریه پردازی پرداخته و تعاریف، فرضیه ها و روش های مختلفی ارایه نموده اند. بروز بحرانها واقعیتی است که بشر در طول تاریخ همواره با آن روبرو بوده است. بدون شک مدیریت بحران همچون تمامی صنایع و سرویس های خدماتی نیاز به زنجیره تامین دارد. زنجیره تامین در مدیریت بحران بسیار پیچیده و گسترده می باشد . سازمانهای مردم نهاد وخیرین در نظم نوین جهانی علاوه بر اینکه بعنوان نمودی از دموکراسی در جوامع مطرح میشوند، بعنوان نهادهای موازی دولت بخشی از بار اجرایی را برعهده میگیرند و نقش مهمی در ارائه خدمات دربحران ها ایفا می کنند . با این حال، مطالعات کمی درمورد نقش سازمان های مردم نهاد انجام شده است. پژوهش حاضر روش پژوهش توصیفی تحلیلی با هدف بررسی نقش خیرین در مدیریت بحران و افزایش تاب آوری جوامع انسانی صورت گرفته است. برای پاسخگویی به این سوال ابتدا به بررسی پژوهش های انجام شده در این رابطه و تعاریف مفهوم متغیرهای مورد نظر پرداخته و سپس با استفاده از نظریات نظریه پردازان مختلف به بررسی و تحلیل سوال پژوهش پرداخته شد. نتایج اینگونه بدست آمد که مشارکت خیرین در امر مدیریت بحران سبب افزایش همبستگی اجتماعی، مردمی شدن حمایت های اجتماعی افراد، حضور مردم در عرصه کمک به نیازمندان و آسیب دیدگان ناشی از حوادث، بهسازی و تمهید افکار عمومی و تقویت هر یک از این متغیرها می تواند سبب افزایش سرمایه اجتماعی جوامع شود.

خیرین؛ مدیریت بحران؛ کاهش آسیب پذیری؛ تاب آوری اجتماعی.