محمدنبی احمدی - دانشیار گروه عربی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه رازی
عطاء پوررحیم - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته علوم قرآن و حدیث، کرمانشاه

احسان و نیکوکاری، از آغاز خلقت بشر تاکنون مورد توجه آحاد مردم با هر نظر و عقیدهای بوده و هست . انسانهای نیکاندیش در همه عصرها و نسلها، به عناوین مختلف و بر اساس توان مادی و معنوی خود، این امر انسانی و خداپسندانه را در دستور کار خود قرار دادهاند؛ چرا که احسان و نیکوکاری و گسترش آن در جامعه از نیرومندترین عواملی است که مردم را به استفاده بهینه از نعمتهای الهی هدایت میکند. در این مقاله، هدف آن است که از دیدگاه قرآن و روایات به بررسی پیامدهای دنیوی و اخروی احسان و نیکوکاری بپردازیم؛ از جمله این آثار میتوان به عدالت اجتماعی، رفع فقر و گرفتاری، پیوند قلوب، امدادهای غیبی، پیشگیری از مرگ بد، خشنودی خدا، گشایش در روزی، اصلاح امور دنیوی، آمرزش خطا و حیات طیبه اشاره کرد. در کنار احسان و عدالت، انفاق و صدقه نیز همواره مورد عنایت قرآن و معصومین (علیهم السلام) قرار گرفته است؛ چرا که در آن نیز برکات فراوان نهفته است. در ادامه، عواقب ترک این اعمال خداپسندانه هم به رشته تحریر درآمده است. نمونه ای از این پیامدها، گرفتار شدن در عذاب دردناک الهی، محرومیت از رحمت و فیض باریتعالی و باطل شدن اعمال میباشد قطعا توجه به آموزه های دینی، سعادت اخروی اهل احسان و انفاق و عمل صالح و بخشش را در پی خواهد داشت.

احسان؛ انفاق؛ عمل صالح؛ ابرار؛ قرآن؛ روایت.