رئالیسم نئوکلاسیک و سیاست خارجی آمریکا؛ تحلیلی نظری بر فهم سیاست خارجی ایالات متحده

تاثیر گرو ه­های ذی­نفع در داخل کشورها بر شکل­ دهی سیاست خارجی، متغیری طلایی برای صاحب­نظران واقع­گرایی نئوکلاسیک در تحلیل سیاست خارجی متفاوت دولت­ها بوده است. تحلیل رئالیسم نئوکلاسیک، به­ طور معمول تحلیلی چندسطحی است که هم­زمان به تحلیل نظام و واحد دولت پرداخته و با ادغام عوامل سیستمیک و داخلی، نظریه­ منسجم و سازگارتری از سیاست خارجی ارائه می­ دهد. این نظریه باعث ایجاد سازشی معتبر بین نیاز به دقت نظری و پذیرش جنبه­ های درهم­ پیچیده گزینه­ های سیاست خارجی-با در نظرداشتن توامان عوامل ساختاری در کنار عوامل داخلی-می­ شود. به این دلیل، مدعای مقاله آن است که واقع­گرایی نئوکلاسیک چارچوب نظری منسجم­ تری در فهم سیاست خارجی آمریکا به­ دست می­ دهد. نویسندگان در چارچوب واقع­گرایی نئوکلاسیک، به بررسی نقش گروه­های ذی­نفع، از جمله گروه­های ذی­نفع قومی، در شکل­ دهی به سیاست خارجی ایالات متحده پرداخته ­اند؛ به نحوی که مکانیزم عمل این گروه­های ذی­نفع، با هدف متاثرساختن سیاست خارجی ایالات متحده، به­ ویژه از طریق لابی با کنگره شکل می­ گیرد.

Keywords:

واقع گرایی نئوکلاسیک , سیاست خارجی آمریکا , کنگره , لابی گری , گروه های ذینفع , لابی اسرائیل