بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر شواهد بر خود مراقبتی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به انجمن ام اس شهرستان سنندج در سال ۱۳۹۸
عنوان مقاله: بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر شواهد بر خود مراقبتی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به انجمن ام اس شهرستان سنندج در سال ۱۳۹۸
شناسه ملی مقاله: JR_SJNMP-7-1_006
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_SJNMP-7-1_006
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
امید شرفی - Student Research Committee, Kurdistan University of Medic Sciences, Sanandaj, Iran
جمال صیدی - Clinical Care Research Center, Health Development Research Center, Kurdistan University of Medical Sciences, Sanandaj, Iran
محمد زاهد رخزادی - clinical Care Research Center, Health Development Research Center, Kurdistan University of Medical Sciences, Sanandaj, Iran
خلاصه مقاله:
امید شرفی - Student Research Committee, Kurdistan University of Medic Sciences, Sanandaj, Iran
جمال صیدی - Clinical Care Research Center, Health Development Research Center, Kurdistan University of Medical Sciences, Sanandaj, Iran
محمد زاهد رخزادی - clinical Care Research Center, Health Development Research Center, Kurdistan University of Medical Sciences, Sanandaj, Iran
زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن، پیشرونده و تحلیل برنده غلاف میلین سلولهای سیستم اعصاب مرکزی است. این بیماری نیازمند انجام رفتارهای خودمراقبتی و مبتنی بر شواهد شامل استنتاج و کاربرد بهترین شواهد علمی موجود در تلفیق با شرایط بیمار است.
روش پژوهش: این یک پژوهش کارآزمایی بالینی و مداخله ای بود که ۹۰ بیمار مراجعه کننده به انجمن مولتیپل اسکلروزیس مرکز پزشکی توحید سنندج به روش در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه ۴۵ نفره اختصاص داده شدند. ابزارهای گردآوری داده ها پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، ویژگیهای بالینی و پرسشنامه خودمراقبتی مروتی شریف آباد و همکاران (۱۳۹۵) بود. در دو گروه مداخله وکنترل پیش آزمون به عمل آمده، سپس ۷ جلسه آموزشی (هر هفته دو جلسه) هر جلسه به مدت ۳۰ الی ۴۵ دقیقه بر اساس تمایل نمونه ها در دو کلاس ۲۲ تا ۲۳ نفره در دو ساعت ۹ تا ۱۰ ویا ۱۲ تا ۱۳ برگزار شد. در ابتدا از بیماران نیاز سنجی کلی بعمل آمد سپس با شواهد و متون مقایسه و تطبیق داده شد و در نهایت محتوای آموزشی خود مراقبتی مناسب با توجه به شواهد بروز و معتبر برای بیماران در نظر گرفته شد. بعد از اتمام مداخله در فاصله ۴ هفته پس آزمون از هر دو گروه پس آزمون بعمل آمد. برای بررسی نرمال بودن متغیرها از آزمون شاپیرو-ویلک و برای مقایسه دو گروه از آزمون نهایی تی مستقل و تی زوجی استفاده شد. سطح معنی داری ۰/۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته ها: نتایج آزمون آماری میانگین نمره رفتارهای خود مراقبتی قبل از مداخله در بیماران گروه کنترل و گروه مداخله تفاوت معناداری نداشت (۸۹۲/۰=p).میانگین نمرات رفتارهای خود مراقبتی در بیماران گروه کنترل قبل از مداخله ۰/۳۸۰ ± ۳/۱۷ بود که پس از مداخله به ۰/۳۲۷ ± ۳/۱۹ افزایش یافت. از نظر آماری این تفاوت معنادار نبود (۰/۶۷۵=p) . میانگین نمرات رفتارهای خود مراقبتی در گروه مداخله قبل از مداخله ۰/۴۵۸ ± ۳/۱۶ بود که پس از مداخله به ۰/۲۶۷ ± ۳/۴۸ افزایش یافته بود. آزمون تی زوجی این تفاوت را معنادار نشان داد (۰۰۱/۰=p). اختلاف میانگین نمره رفتارهای خود مراقبتی بعد از مداخله در بیماران گروه کنترل و گروه مداخله معنادار بود (۰/۰۰۱=p).
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد که آموزش شواهد محور تاثیر معناداری بر خود مراقبتی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس دارد و استفاده از شواهد به روز و مناسب میتواند تاثیر مثبتی برآموزش خود مراقبتی داشته باشد.
کلمات کلیدی: evidence based education, self-care behaviors, multiple sclerosis, آموزش شواهد محور, رفتارهای خود مراقبتی, مولتیپل اسکلروزیس.
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1274344/