اثر سطوح مختلف سیب زمینی بر قابلیت هضم مواد مغذی، آنزیم های فیبرولتیک و فراسنجه های شکمبه ای در میش های دالاق

این تحقیق به ­منظور بررسی سطوح مختلف سیب­­زمینی در جیره بر فراسنجه ­های شکمبه­ ای، قابلیت ­هضم موادمغذی وآنزیم­ های سلولایتیک مایع شکمبه شامل میکروکریستالین سلولاز و کربوکسی متیل سلولاز در بخش­های مختلف مایع شکمبه (بخش جامد، خارج سلولی و درون سلولی) در میش­ های دالاق انجام گرفت. در این آزمایش از ۱۲ راس میش نژاد دالاق در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و چهار تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل ۱) تیمار شاهد (بدون سیب­زمینی)، ۲) تیمار حاوی ۷/۵ درصد سیب ­زمینی و ۳) تیمارحاوی ۱۵ درصد سیب­ زمینی بر اساس ماده خشک جیره بودند. جیره ­ها از نظر پروتئین و انرژی یکسان بودند. نتایج این تحقیق نشان داد که اختلاف در میزان pH مایع شکمبه در بین تیمارها با یکدیگر (۶/۰۲ تا ۶/۴۰) از نظر آماری معنی­ دار است (۰/۰۰۰۳=p). در بین تیمارهای آزمایشی بیشترین میزان نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه در تیمار شاهد (۱۴/۹۳ میلی­ گرم در دسی ­لیتر) و کمترین مقدار در تیمار حاوی ۱۵ درصد سیب‎زمینی (۱۱/۲۳ میلی­ گرم در دسی ­لیتر) مشاهده شد و اختلاف بین تیمارها از نظر آماری معنی­ دار است (۰/۰۰۰۱=p). تعداد پروتوزوآ در تیمار شاهد کمترین مقدار و در تیمار حاوی ۷/۵ درصد سیب­ زمینی بیشترین مقدار را نشان می­ دهد. این اختلاف بین تیمار شاهد و تیمارهای حاوی ۷/۵ و ۱۵ درصد سیب ­زمینی معنی­ دار شد (۰/۰۲۳=p). اختلاف معنی­ داری در قابلیت­ هضم ماده­ خشک، پروتئین ­خام، ماده ­آلی و الیاف نامحلول در شوینده خنثی بین تیمارها وجود داشت (۰/۰۰۰۱=p). از نظر فعالیت آنزیم­ های کربوکسی متیل سلولاز و میکرو کریستالین سلولاز در بخش سلولی، خارج سلولی، بخش جامد و کل (مجموع هر سه بخش)، بیشترین مقدار در تیمار شاهد و کمترین مقدار در تیمار حاوی ۱۵ درصد سیب زمینی مشاهده شد و از نظر آماری این اختلاف در بین سه تیمار معنی­دار بود (۰/۰۰۰۱=p). با توجه به نتایج ذکر شده می توان بدون هیچ مشکلی تا سطح ۱۵ درصد سیب‎زمینی خام در جیره میش­ ها استفاده کرد.

Keywords:

Cellulase enzyme , Digestibility , Ewe , Potato , Rumen parameters , آنزیم های سلولتیک , سیب زمینی , فراسنجه های شکمبه ای , قابلیت هضم , میش