بررسی مکمل پروتئینی مایع در جیره گوسفندان با سطوح بالای کاه گندم بر قابلیت هضم، فراسنجه های شکمبه ای، پروتئین میکروبی، هماتولوژی و متابولیت های خون

      تاثیر تغذیه منبع پروتئین مایع (خیساب ذرت؛ پروتئین خام ۴۲ درصد) و مقایسه آن با دو منبع پروتئینی متداول (کنجاله سویا و کنجاله پنبه دانه) در جیره های دارای سطح بالای کاه گندم (۴۰۰ گرم در کیلوگرم) با استفاده از سه راس گوسفند دارای فیستولای شکمبه ای و در قالب طرح مربع لاتین ۳ در ۳ (دوره ۲۱ روزه که ۱۴ روز برای سازگاری و ۷ روز نمونه گیری بود) بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل تغذیه؛ (۱) منبع پروتئین مایع (خیساب ذرت)؛ (۲) کنجاله سویا و (۳) کنجاله پنبه دانه بود. سنتز پروتئین میکروبی، تخمیر شکمبه ای، قابلیت هضم مواد مغذی، هماتولوژی و متابولیت های خون بررسی ­شد. نتایج نشان داد که مصرف خوراک تحت­ تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (۰۵/۰P>). قابلیت هضم دیواره سلولی با مصرف کنجاله سویا نسبت به دو تیمار دیگر بهبود داشت (۰۲/۰ = P). کل اسیدهای چرب فرار تولیدی در شکمبه برای خیساب ذرت، کنجاله سویا و کنجاله پنبه دانه برابر ۶۸/۷۳، ۵۵/۸۲ و ۹۳/۶۵ میلی مول بر لیتر بود (۰۳/۰ = P). مجموع آلانتوئین و اسید اوریک و سنتز پروتئین میکروبی با تغذیه کنجاله سویا افزایش داشت (۰۲/۰ = P). هماتولوژی دام ها تفاوتی در آزمایش حاضر نشان نداد. در بین متابولیت های خون، تنها نیتروژن اوره ای خون با مصرف کنجاله سویا تمایل به کاهش داشت (۰۷/۰ = P). به طور خلاصه خیساب ذرت به عنوان منبع پروتئینی مایع، بدون تاثیر منفی در جیره گوسفند تغذیه شده با سطح بالای کاه گندم قابل استفاده بوده و نیاز به پژوهش بیشتر برای بهبود بازدهی نیتروژن در زمان استفاده از این خوراک وجود دارد.

Keywords:

Nitrogen Efficiency , Fiber , Microbial Protein Synthesis , Liquid Protein , Sheep , بازدهی نیتروژن , فیبر , سنتز پروتئین میکروبی , پروتئین مایع , گوسفند