آبگریزی سطوح آجری توسط زایکوسیل در قلعه بدلبوی ارومیه

این پژوهش به آب گریزی سطوح آجر توسط" زایکوسیل" در قلعه بدلبوی ارومیه، که متعلق به دوره قاجار می باشد، می پردازد. با توجه به قرار گیری قلعه در اقلیم سردسیر و متغیر بودن روزهای یخبندان و آفتابی در سال، بی شک مهم ترین آسیب وارده از طریق رطوبت به بنای مورد نظر می باشد. با ورود فناوری نوین نانو از دو دهه گذشته و استفاده گسترده از آن در مصالح ساختمانی جهت ضد آب سازی، میتوان از قابلیت آن در مرمت و احیاء مصالح بناهای تاریخی به منظور پایداری و حفظ اصالت آنها استفاده نمود. این تحقیق، با روش تحلیلی و توصیفی با تکیه بر ابزار میدانی و آزمایشگاهی جهت بررسی میزان آبگریزی سطوح آجری توسط زایکوسیل انجام گرفته است. در این پژوهش سعی شده است ضمن معرفی نانو ذرات، میزان آبگریزی سطح آجری (نمونه موردی)، جذب آب، قابلیت تنفس، انتقال بخارآب، شوره زدگی و مقاومت آنها را در برابر اشعه فرابنفش در مجاورت "زایکوسیل" در یک محیط آزمایشگاهی و طبق استاندرد های ملی آجر و سفال ایران به شمار ه های ۷۱۳۴-۷۱۲۲-۷۱۲۱-۷ ) مورد بررسی قرار گیرد . با توجه به آزمایشات انجام شده توسط "زایکوسیل"، نتایج نشان می دهد که آجرها در مجاورت نانو مواد قابلیت آبگریزی، تنفس، انتقال بخار آب، مقاومت در برابراشعه ماوراء بنفش و هرگونه شوره زدگی را حفظ نموده و از آن می توان به عنوان یک عایق جدید در جهت ضد آب نمودن مصالح سنتی استفاده نمود

Keywords:

آب گریزی , آجر , زایکوسیل , قلعه بدلبو , نانو مواد