تهیه نانو حامل پروتئینی حاوی داروی ایرینوتکان: ارزیابی تغییرات ساختار دوم و سوم این نانوذرات در حضور دارو

بتا لاکتوگلوبولین گاوی β-LG یکی از اعضای خانواده لیپوکالین هاست که نقش اصلی آن ها انحلال و انتقال ملکول های آبگریز می باشد. پایداری بالا در برابر محیط اسیدی، این پروتئین را به عنوان حامل مناسبی برای داروهای خوراکی آبگریز و حساس به اسید معده مطرح می کند. در این مطالعه کارایی مناسبی برای داروهای خوراکی آبگریز و حساس به اسید معده مطرح می کند. در این مطالعه کارایی به عنوان نانوحامل داروی ضد سرطان کولورکتال (ایرینوتکان) و تاثیر این دارو بر ساختاری های دوم و سوم پروتئین مورد ارزیابی قرار گرفت. اندازه، درصد انباشتگی، بارگذاری دارو در نانوذرات و میزان رهایش دارو در شرایط برون تنی در pH های مختلف بررسی شد. درصد بالای رهایش دارو در ۷/۷۵ PH نسبت به ۱/۲ PH، این نانو حامل را به عنوان نانوحاملی مناسب برای دارو های ناپایدار در محیط اسیدی معده و هدفمند شده برای ناحیه کولورکتال معرفی می کند. نتایج آزمایش های طیف سنجی CD فرابنفش- دور نشان داد که ایرینوتکان باعث افزایش محتوای مارپیچ آلفای نانوحامل می شود. نتایج طیف های CD فرابنفش- نزدیک نیز افزایش استحکام در ساختار سوم β-LG را نشان داد.

Keywords:

ایرینوتکان , الیپتیسیتی , رهایش , نانوحامل پروتئینی