مقایسه ی استراتژی های انتقال ژن و سنتز نژاد برای صفت چند قلوزایی در گوسفند با استفاده از شبیه سازی رایانه ای

هدف از این مطالعه مقایسه استراتژی های انتقال ژن و سنتز نژاد در بهبود صفت چندقلوزایی با استفاده از شبیه سازی در گوسفند بود. برای این منظور صفتی با وراثت­ پذیری ۱/۰، متشکل از دو کروموزوم شبیه­ سازی شد. در کروموزوم اول، یک QTL به­عنوان ژن عمده شبیه ­سازی شد که ۴۰ درصد از واریانس ژنتیکی کل را به خود اختصاص داد. اثرات آلل­های مطلوب و نامطلوب برای QTL مورد نظر پس از هفت نسل به­ترتیب در دو نژاد A و B تثبیت شد. در ادامه با دو روش سنتی (Classical) و انتخاب به کمک ژن با روش سنتی (GasClassical) استراتژی انتقال ژن و سنتز نژاد مورد مقایسه قرار گرفت. پیشرفت ژنتیکی در دو استراتژی انتقال ژن و سنتز نژاد با روش GasClassical در مقایسه با روش Classical  به ترتیب ۳۹ و ۱۶ درصد بیشتر بود. میانگین ضریب هم‎خونی در نسل پنجم با روش Classical وGasClassical  به­ترتیب در استراتژی انتقال ژن ۰۴۹/۰ و ۰۳۷/۰ و در استراتژی سنتز نژاد ۰۱۱/۰ و ۰۰۸/۰ بودند. نتایج این مطالعه نشان داد روش GasClassical در مقایسه با روش Classical منجر به افزایش فراوانی آلل مطلوب (ژن عمده) و پیشرفت ژنتیکی در هر دو استراتژی انتقال ژن و سنتز نژاد می­شود. با این وجود پیشرفت ژنتیکی به ازای یک درصد افزایش هم‎خونی در استراتژی سنتز نژاد نسبت به انتقال ژن بیشتر بود. در نتیجه استراتژی سنتز نژاد از نظر عملکرد بهتر بود. 

Keywords:

Genetic Gain , Introgression , Major gene , Synthetic Breed , انتقال ژن , سنتز نژاد , ژن عمده , پیشرفت ژنتیکی