بررسی خصوصیات فیلوژنتیکی جمعیت های زنبور عسل ایرانی (Apis mellifera meda) با استفاده از ژن ND۲ میتوکندریایی
Publish place: Research on Animal Production، Vol: 9، Issue: 21
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 203
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_RAP-9-21_012
تاریخ نمایه سازی: 4 مهر 1400
Abstract:
برای شناسایی خصوصیات فیلوژنتیکی جمعیت های زنبور عسل، نمونه برداری از تمام ۳۱ استان ایران در بهار و تابستان سال ۱۳۹۴ انجام شد. بررسی فیلوژنتیکی زنبورهای عسل بر اساس ژن ND۲ دی ان ای میتوکندریایی انجام شد. همچنین، نواحی بین ژنی واقع در بین ژن های ND۲ و COI در جمعیت های مختلف زنبور عسل مقایسه شدند. پس از توالی یابی و هم ترازی ژن مورد نظر، جمعیت های مختلف جمع آوری شده با نرم افزارهایMrBayes ۳.۲ و PAUP ۴.۰ b۱۰ آنالیز شدند. مقایسه بین توالی های بخشی از ژن ND۲ نشان داد که بین جمعیت های زنبورعسل ایرانی (A.m.meda)، هشت تفاوت نوکلئوتیدی وجود دارد. پس از رسم درخت فیلوژنی، جمعیت های زنبورعسل ایرانی (A.m.meda) در چهار گروه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که علاوه بر اینکه نمونه های آذربایجان شرقی و یزد از بقیه جمعیت های زنبورعسل جدا شدند، این دو جمعیت دارای بلندترین ناحیه بین ژنی (ITS۲ با ۷۰ نوکلئوتید) بودند. همچنین، جمعیت های چهارمحال و بختیاری، تهران، سیستان و بلوچستان، مازندران، لرستان، کردستان، کرمانشاه، کهگیلویه و بویراحمد، خراسان جنوبی، ایلام، گلستان و قزوین که در یک گروه قرار گرفته بودند، تمامی دارای طول ITS۲ ۶۲ جفت باز بودند. ITS۲ به طور میانگین دارای تعداد نوکلئوتید بیشتری نسبت به ITS۱ و ITS۳ بود (۵۹ تا ۷۰ نوکلئوتید). تمام توالی های مورد بررسی ITS۱ به جز زیرگونه syriaca دارای ۲۰ نوکلئوتید بودند. کمترین طول ناحیه بین ژنی مربوط به ITS۳ بود که از دو نوکلئوتید (A و T) تشکیل شده بود. نمونه های مربوط به اردبیل، زنجان و کرمان نیز با ساپورت ۹۱ در یک گروه قرار گرفتند. همچنین نمونه های مربوط به البرز، خراسان شمالی، خراسان رضوی، اصفهان، شیراز، سمنان، مرکزی، خوزستان، هرمزگان، همدان، قم، بوشهر و آذربایجان غربی در یک گروه قرار گرفتند. بررسی مقایسه ی جمعیت های نمونه برداری شده، به روش دو پارامتری کیمورا نشان داد که هیچ گونه تفاوت نوکلئوتیدی بین نمونه های جمع آوری شده از گیلان با زیرگونه کارنیکا (A.m.carnica) وجود نداشت. بنابراین، نمونه های جمع آوری شده از گیلان جزء زیرگونه A.m.meda نبودند و با بررسی های انجام گرفته در زیرگونه کارنیکا قرار گرفتند. زنبورعسل کارنیکا بومی ایران نیست؛ بنابراین، ملکه های این زیرگونه زنبور عسل توسط برخی از زنبورداران به صورت غیرقانونی وارد کشور شده است. زیرگونه های A.m.intermissa و A.m.scutellata بیشترین فاصله ژنتیکی (۰۱/۰) را با نمونه های جمع آوری شده از ایران داشتند. مقایسه نمونه های البرز، شیراز، سمنان، مرکزی، خوزستان، هرمزگان، همدان، قم، بوشهر و آذربایجان غربی نشان داد که هیچ گونه تفاوت ژنتیکی بین این نمونه ها وجود ندارد. همچنین درخت فیلوژنی نشان داد که ژن ND۲ توانایی تفکیک زیرگونه های syriaca، intermissa، scutellata و mellifera را از زیرگونه های carnica و meda دارد. زیرگونه زنبور عسل ایتالیایی (A.m.ligustica) با یک جایگزین C→T از زیرگونه زنبورعسل کارنیکا (A.m.carnica) متفاوت بود.
Keywords:
Apis mellifera meda , Honeybee , Population , ND۲ gene , زنبورعسل , خصوصیات ژنتیکی , میتوکندری , ژن ND۲
Authors
پریناز محمدی
گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کردستان
جواد ناظمی رفیع
گروه گیاه پزشکی دانشکده کشاورزی، دانشگاه کردستان
جلال رستم زاده
گروه گیاه پزشکی دانشکده کشاورزی، دانشگاه کردستان
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :