ارزیابی کارآیی مدل بیابان زایی IMDPA در تعیین فرسایش های آبی و بادی

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 138

This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JWMR-12-23_002

تاریخ نمایه سازی: 4 مهر 1400

Abstract:

برای بررسی و تهیه نقشه­ های بیابان­زایی و فرسایش، مدل­ها و روش­های گوناگونی از جمله IMDPA ، PSIAC  و IRIFR  ارائه شده است. در این پژوهش از مدل IMDPA  که مدل ارزیابی پتانسیل بیابان­زایی می­ باشد و مدل PSIAC  که ویژه­ ارزیابی فرسایش آبی و همچنین مدل IRIFR  که اختصاص به ارزیابی فرسایش بادی دارد، برای منطقه چاه گوجی مه ولات در استان خراسان رضوی استفاده شده است. هدف از مطالعه و ارزیابی این منطقه، تهیه نقشه­ های فرسایش آبی و بادی با استفاده از روش IMDPA   به دو صورت تلفیقی میانگین هندسی و حداکثر محدودیت و سپس مقایسه کارایی دو نقشه با شاخص وضعیت فعلی تخریب و همچنین مقایسه آنها با مدل­های PSIAC  و IRIFR  است. با توجه به بررسی آماری صورت­ گرفته بین نقشه ­های تولیدی نتایج نشان می­دهد که مدل پیشنهادی IMDPA بر اساس دیدگاه حداکثر محدودیت نسبت به نقشه فرسایش حاصله از تلفیق دو مدل PSIAC  و IRIFR از همبستگی بیشتری با وضعیت فعلی تخریب برخوردار است، اگرچه هر دو همبستگی معنی­ دار خوبی با  شاخص فوق دارند. همچنین نتایج نشان می­ دهد که نقشه فرسایشIMDPA  با روش میانگین هندسی فاقد همبستگی معنی­دار (۰/۲۹۸-R=) با شاخص وضعیت فعلی تخریب می باشد که نشان­دهنده نامناسب ­بودن مدل فعلیIMDPA  است. برعکس مدل پیشنهادی  IMDPAبر اساس تلفیق حداکثر محدودیت با توجه به نتایج حاصله (**۰/۹۲۵-R=) مناسب­ترین روش برای تهیه نقشه فرسایش در مناطق خشک و بیابانی می­ باشد.  

Authors

مسعود مسعودی

Department of Natural Resources and Environmental Engineering, School of Agriculture, Shiraz University, Shiraz

سمیه شیرگیر

Department of Natural Resources and Environmental Engineering, School of Agriculture, Shiraz University, Shiraz

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • Arami, A.H., M. Ownegh and V.B. Sheikh. ۲۰۱۴. Assessment of ...
  • Aslinezhad, N., A. Pahlavanravi, M. Ebrahimi and R. Kharazmi. ۲۰۱۴. ...
  • Bahreini, F. and A. Pahlavanravi. ۲۰۱۲. Zonation of water and ...
  • Esmali, A. ۲۰۱۴. Quantitative assessment of water erosion intensity using ...
  • FAO/UNEP. ۱۹۸۴. Provisional methodology for assessment and mapping of desertification. ...
  • Gholampour, D., H. Toranj and A. Ahmadi. ۲۰۱۴. Assessing desertification ...
  • Habibipoor, A., H. Akbari and A. Talebi. ۲۰۱۴. Investigation of ...
  • Khojeh, N., J. Ghoddosi and R. Esmaili. ۲۰۱۷. Investigation of ...
  • Madanchi, P., M. Arab Khedri and M. Habibnejad Roshan. ۲۰۱۹. ...
  • Masoudi, M. ۲۰۱۰. Risk assessment and remedial measures of land ...
  • Masoudi, M. and P. Jokar. ۲۰۱۷. A new model for ...
  • Masoudi, M., P. Jokar and B. Pradhan. ۲۰۱۸. A new ...
  • Masoudi, M. and R. Zakeri Nejad. ۲۰۱۱. A new model ...
  • Mesbahzadeh, T., H. Ahmadi, Gh. Zehtabian and F. Sarmadian. ۲۰۱۰. ...
  • Nateghi, S., Gh. Zehtabian and H. Ahmadi. ۲۰۰۹. Desertification intensity ...
  • Pahlavanravi, A. ۲۰۱۲. Evaluation and zoning of severity and danger ...
  • Raeesi, A., Gh. Zehtabian, H. Ahmadi, H. Khosravi and M. ...
  • Salehi, M. ۲۰۱۷. Evaluation and modelling of the current state ...
  • Salehi, M., A. Esfandiarpour borujeni, R. Mohajer and M. Bagheri. ...
  • Shahriari, A.R. and A. Pahlavanravi. ۲۰۱۱. Assessment of desertification intensity ...
  • Shakerian, N., Gh. Zehtabian, H. Azarnivand and H. Khosravi. ۲۰۱۱. ...
  • Shokoohi, E.S., Gh. Zehtabian and A. Tavili. ۲۰۱۳. Study of ...
  • Silakhori, E., M. Ownegh, A. Sadoddin and E. Filekesh. ۲۰۱۴. ...
  • Visser, S., S. Keesstra, G. Maas and M. De Cleen. ...
  • Zakerinejad, R. and M. Masoudi. ۲۰۱۹. Quantitative mapping of desertification ...
  • نمایش کامل مراجع