علی شاهنظری - Sari Agricultures Sciences and Natural Resources University
زهرا قربانی - Sari Agricultures Sciences and Natural Resources University
محمدعلی غلامی سفیدکوهی - Sari Agricultures Sciences and Natural Resources University
سمیه جنت رستمی - , Guilan University

     اعمال مدیریت نامناسب در حوزه­های آبخیز موجب بهم خوردن تعادل طبیعی منابع آب زیرزمینی شده و مشکلات ناشی از افت سطح آب و یا پیامد­های ناشی از استفاده غیر بهینه از این منابع را موجب می شود. در این پژوهش با استفاده از مدل ریاضی MODFLOW تاثیر انتقال آب از طریق کانال­های آبیاری شبکه البرز بر سطح ایستابی حوزه آبخیز قائمشهر– جویبار و همچنین حداکثر مجاز برداشت از منابع آب زیرزمینی توسط تشکل­های آببران حوزه بررسی شد. بدین منظور میزان نشت از کانال­های انتقال آب، میزان تغذیه و تخلیه از سفره، میزان برداشت آب از چاه­ها، تغذیه آبخوان از طریق زه آب برگشتی، بارندگی و تبخیر مورد توجه قرار گرفت. مدل برای بازه زمانی مهر ۸۳ تا شهریور ۸۴ در شرایط جریان غیرماندگار اجرا و با مقایسه سطح آب مشاهده شده و محاسبه شده عمل واسنجی انجام شد. برای صحت سنجی از داده­های مشاهده­ای بار آبی مهر ۸۷ تا شهریور ۸۸ استفاده شد که مقدار معیار متوسط قدرمطلق خطا برابر ۲/۰ بدست آمد. بعد از ارزیابی مدل آبخوان دشت در سه سناریو تحت عنوان بررسی وضعیت آبخوان دشت قبل از اجرای طرح شبکه آبیاری و زهکشی البرز، بعد از اجرای طرح و شرایط بهینه برداشت از آب زیرزمینی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد بطور متوسط طی یکسال پس از اجرای طرح، سطح ایستابی به میزان ۳ متر خیز خواهد داشت. در این صورت امکان افزایش برداشت از منابع آب زیرزمینی به اندازه ۹۶ میلیون متر مکعب در سال وجود دارد.  

Aquifer Management, Maximum Permissible Withdrawal, MODFLOW Model Water User Association, Water Table, تشکل آب بران, حداکثر مجاز برداشت, سطح ایستابی, مدیریت آبخوان, مدل MODFLOW