مقایسه جاذب های معدنی و جاذب های آلی بر پایه پلیمری زیست سازگار در جذب ذرات کلوئیدی معلق در آب

کاهش غلظت ذرات معلق کلوئیدی به عنوان عامل کدورت آب ها, همواره یکی از اهداف اصلی در طراحی تصفیه خانه های آب می باشد. متداول ترین روش در حذف این ذرات انعقاد, لخته سازی, ته نشینی و فیلتراسیون می باشد. به منظور انعقاد عموما از منعقد کننده های معدنی استفاده می شود. به دلیل وجود فلزات مضر از جمله آلومینیوم و فلزات سنگین در این نوع منعقد کننده ها اخیرا استفاده از مواد آلی طبیعی همچون کیتوسان مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق هدف مقایسه این دو نوع از منعقد کننده ها که شامل کلرورفریک و آلومینیوم سولفات به عنوان منعقد کننده معدنی و کیتوسان مدیوم و نشاسته به عنوان منعقد کننده آلی پلیمری بوده که با استفاده از نمونه هایی که از رودخانه آب کرج پس از مرحله آشغال گیری گرفته شده آزمایشات انجام شده است. تمامی آزمایشات از لحاظ شرایط آزمایش تقریبا در موقعیت یکسانی بوده اند تا علاوه بر پیدا کردن غلظت بهینه, مقایسه درستی انجام گیرد. در این تحقیق از نرم افزار Minitab برای طراحی آزمایشات و تحلیل و بررسی داده ها استفاده شده و همچنین آنالیز واریانس هم به وسیله ی این نرم افزار انجام گردید. داده های حاصل از آزمایشها نشان می دهد که ترکیب %۶۰ کیتوسان مدیوم و %۴۰ نشاسته دارای بهترین درصد حذف ذرات کلوئیدی و کدورت می باشد که در مقایسه با جاذب هاب معدنی نتیجه بهتری را در بر داشتند.

Keywords:

تصفیه , ذرات کلوئیدی , جاذب معدنی , جاذب آلی , کیتوسان