کاهش قطران گاز سنتز از گازیساز بستر ثابت فروکشند با استفاده از فناوری اسکرابر سیالی

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 430

This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICSDA05_404

تاریخ نمایه سازی: 4 مهر 1400

Abstract:

گازی سازی زیست توده روشی جذاب و موفقیت آمیز برای تبدیل زائدات و پسماندهای کشاورزی به انرژی است. به منظور استفاده از روش گازیسازی، گاز تولیدشده باید به اندازه کافی تصفیه شود و قطران سوخت باید به طور قابل ملاحظه ای حذف شود. در غیر اینصورت قطران موجود در گاز تولیدی در دمای محیط متراکم شده و سبب مسدود شدن لوله ها و مجاری تجهیزات پایین دست میشود. بنابراین یکی از مشکلات اصلی استفاده از گازی سازی، حذف موثر قطران است. در این تحقیق روش حذف قطران، به طور خاص روش ثانویه (سیستم تصفیه نصب شده در خارج از راکتور) با استفاده از سامانه اسکرابر سیالی شامل ۲ سیال آب و روغن پسماند، با ۳ دمای ۴۰، ۵۰، ۶۰ درجه سلسیوس و ۳ دور اختلاط ۰ rpm، ۳۰۰ و ۷۵۰ مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد بهترین عملکرد اسکرابر آبی در دمای ۵۰ درجه سلسیوس و سرعت اختلاط ۷۵۰ دور بر دقیقه به دست آمد که میزان قطران تولیدی و بازده آن به ترتیب۶,۶۷ ⁄ ۳ و ۷۸/۰۱ درصد بود.. میزان غلظت قطران تولیدی و بازده اسکرابر روغن پسماند در دمای ۶۰ درجه سلسیوس و ۷۵۰ دور بر دقیقه به ترتیب برابر ⁄ ۳۴/۵۹ و ۸۴/۸۵ درصد بود که بهترین عملکرد است. نتایج نشان داد در هر دو سیال (آب، روغن پسماند) با افزایش دور از ۰ rpm به ۷۵۰ و افزایش دما از ۴۰ به ۶۰ درجه سلسیوس میزان قطران تولیدی و بازده به ترتیب کاهشی و افزایشی است. بر اساس این نتایج میزان غلظت و بازده سیال آب به ترتیب از ۱۳/۲۳ به ۶/۶۷ و ۵۶/۳۷ به ۷۸ درصد، میزان غلظت و بازده روغن پسماند بترتیب از ۷/۲۰ به ۴/۵۹ و ۷۷ به ۸۴/۸۶ درصد، رسیده است. بررسی نتایج نشان داد که عملکرد اسکرابر روغن پسماند نسبت به اسکرابر آبی بهتر بوده است.

Authors

علی ذبیحی

دانشجوی ارشد مهندسی مکانیک بیوسیستم دانشگاه تربیت مدرس

برات قبادیان

استاد گروه مهندسی مکانیک بیوسیستم دانشگاه تربیت مدرس

مجید عمیدپور

استاد گروه مهندسی مکانیک دانشگاه خواجه نصیر الدین طوسی

سیدهاشم صمدی

دانشجوی پسا دکتری مهندسی مکانیک بیوسیستم دانشگاه تربیت مدرس