ترویج و آموزش کشاورزی برای توسعه پایدار و امنیت غذایی کشورهای جهان: سیر تکاملی مفاهیم و رهیافت ها (با نگاهی بر خراسان جنوبی)

خدمات ترویج و آموزش به برنامه هایی برای توسعه ی کشاورزی و رفاه روستایی اشاره دارند که معمولا فرایند ترویج را به عنوان ابزاری در جهت اجرای برنامه مورد استفاده قرار میدهند. آموزش ترویجی یک علم اجتماعی -کاربردی است که متشکل از محتوای مناسب برگرفته شده از علوم فیزیکی - بیولوژیکی و اجتماعی است که در فرایند آن بدنه ای از دانش، مفاهیم، اصول و روشهای مرتبط و مناسب ساخته میشوند که در جهت آموزش بیرون از مدرسه و غیر پولی روستاییان است که بطور کلی و عمده برای بزرگسالان میباشد. تحولات و تغییرات شتابنده و گوناگون محیط پیرامونی بخش کشاورزی ایجاب میکند که این بخش برای تحقق اهداف خود به ویژه در زمینه امنیت غذایی، بهره برداری پایدار از منابع و خوداتکایی در تولید محصولات کشاورزی هر لحظه آماده نو شدن و پوست اندازی های زیربنایی باشد و این امر مهم بدون برخورداری از یک بخش کشاورزی »پویا و دانش بنیان« امکان پذیر نیست. در این راستا در این مقاله نویسنده با توجه به بیش از سه دهه تحصیل و تدریس در مباحث آموزش ترویج به بررسی و بیان نقش ترویج و آموزش کشاورزی در توسعه پایدار و امنیت غذایی کشورهای جهان و سیر تکاملی مفاهیم و رهیافت های آن می پردازد. نویسنده امیدوار است که مطالب آن که عمدتا در تدریس دوره های کارشناسی ارشد و دکترای رشته های ترویج و آموزش کشاورزی و توسعه روستایی ترجمه و استفاده شده است برای کار پژوهشگران و بویژه دانشجویان تحصیلات تکمیلی مفید و مثمر ثمر باشد.

Keywords:

ترویج و آموزش کشاورزی , توسعه پایدار , امنیت غذایی , مفاهیم , رهیافت ها , خراسان جنوبی.