سمیت قارچ کش تبوکونازول (Tebuconazole)در کرم خاکی Lumbricus rubella

استفاده جهانی از آفت کش ها (Pesticides ) به ویژه در کشورهای در حال توسعه در حال افزایش است. در توکسیکولوژی، کرم های خاکی به عنوان یکی از اندیکاتورهای مناسب و حساس جهت تشخیص سمیت بسیاری از آلاینده های محیطی مورد کاربرد دارند. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی سمیت تبوکونازول (Tebuconazole) به عنوان یک قارچ کش در کرم های خاکی بوده است. کرم ها به مدت ۷ روز در معرض سه غلظت زیر حدکشندگی ۵۰ ، ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی گرم از تبوکونازول در کیلوگرم خاک خشک، قرار داده شدند. بیومارکرهای استرس اکسیداتیو شامل محتوی پراکسیداسیون لیپیدها (LPO) و فعالیت آنزیمی کاتالاز (CAT) در هوموژنیت بدن کرم های خاکی مورد سنجش قرار گرفتند. توان آنتی اکسیدانی تام (TAC) مایع سلومی کرم ها به کمک روش احیاء فریک (FRAP) اندازه گیری شد. هم چنین برزسی های هیستوپاتولوژیکی در مقاطع عرضی به انجام رسید. در این مطالعه میزان LC۵۰ برای تبوکونازول در طی ۷ روز به میزان≥۱۱۰۲ میلی گرم در کیلوگرم خاک تعیین گردید. سایر نتایج نشان داد که تبوکونازول به صورت وابسته به غلظت موجب افزایش تولید MDA و گسترش محتوی LPO و نیز افزایش عملکرد CAT در عصاره بدن کرم ها در پس از ۷ روز شده است .(p<۰.۰۵) هم چنین تیمارهای تبوکونازول موجب کاهش در میزان TAC مایع سلومی کرم های خاکی (میلی مولار Fe۲+ تولید شده) به صورت وابسته به افزایش غلظت آفت کش گردید. در مقاطع عرضی از بدن کرم های خاکی نیز آسیب ها و برهم ریختگی های بافتی در لایه های عضلانی زیر اپیدرم مشاهده گردیدند. در مجموع می توان نتیجه گیری نمود که تبوکونازول با القای استرس اکسیداتیو و افزایش میزان رادیکال های آزاد موجب مصرف و تهی شدن محتوی آنتی اکسیدانی مایع سلومی در بدن کرم های خاکی شده که در بروز آسیب های بافتی نیز نمود یافته است.