اثر محلول پاشی استریگولاکتون بر برخی پارامترهای فیزیولوژیکی ژنوتیپهای حساس و مقاوم لوبیا تحت تنش خشکی

به منظور ارزیابی تاثیر غلظتهای مختلف استریگولاکتون بر تغییرات فیزیولوژیکی دو ژنوتیپ لوبیا تحت تنش خشکی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرحکاملا۰ ت صادفی با سه تکرار انجام شد .تیمارهای آزمایش شامل دو ژنوتیپ لوبیا (ناز و (۱۶۷، سه سطح تنش خشکی شامل ۸۰ درصد ظرفیت زراعی (به عنوان شاهد)، و ۴۰ درصد ظرفیت زراعی (تنش خشکی شدید) و نیز دو سطح محلول پاشی برگی استریگولاکتون صفر و ۱۰ میکرو مولار بودند. نتایج نشان داد که تنش خشکی به طور معنی داری محتوای نسبی آب و میزان رنگریزه های فتوسنتزی را کاهش داد، درحالیکه میزان ن شت یونی، مالون دی آلدهید، پرولین در شرایط تنش خشکی افزایش یافتند . همچنین مشخص شد که محلول پاشی برگی استریگولاکتون توانست با حفظ بهتر و ضعیت آبی برگ (محتوای نسبی آب برگ)، حفظ بهتر پایداری غشاء سلولی (با کاهش نشت یونی و مالون دی آلدهید)، حفظ رنگریزه های فتوسنتزی در حد مطلوب، و افزایش میزان پرولین اثرات منفی تنش خشکی را کاهش دهد.

Keywords:

استریگولاکتون , پایداری غشاء , پرولین , تنش خشکی , لوبیا