مریم صرف جو کسمائی - کارشناس ارشد عمران محیط زیست ، دانشگاه محیط زیست کرج

دستیابی به وضعیت قابل قبولی از فرایند رشد، توسعه و تعالی در جوامع انسانی اعم از شهر و روستا نیازمند مهیا نمودن زمینه های برنامه ریزی بر پایه شناسایی پتانسیل های موجود در آن فضا است. در این راستا، شناخت، بررسی و تحلیل توانمندی های اکوتوریستی موجود در عرصه های روستایی می تواند به عنوان زیربنا و اصلی مهم در روند توسعه پایدار سکونتگاه های روستایی مطرح گردد. مقاله حاضر با تکیه بر رویکردی کاربردی و به شیوه توصیفی تحلیلی بر آن است تا نقش اکوتوریسم در توسعه پایدار نواحی روستایی را مورد بررسی قرار دهد. بررسی ها نشان می دهد، اکوتوریسم شکلی از گردشگری دوران پست مدرنیسم است که با ساختارهای اقتصادی اجتماعی جوامع محلی رابطه نزدیک دارد و نقش مهمی در توسعه مناطق روستایی از طریق ایجاد فرصتهای شغلی و منابع درآمدی و نظایر آن ایفا می کند و به عنوان ابزار قدرتمندی برای حفاظت از تنوع زیستی و فرهنگ های محلی مطرح است. در واقع، توسعه فعالیت های گردشگری مبتنی بر اکوتوریسم، از یک سو، با ایجاد فرصت های شغلی و درآمدی می تواند منافع اقتصادی بیشماری را به طور مستقیم و غیرمستقیم متوجه جوامع محلی میزبان و ساکنان آنها نماید و با آثار تکاثری خود به رشد و توسعه اقتصاد محلی کمک کند. از سویی دیگر، از بنیان های توسعه پایدار جوامع به شمار می آید و راهی برای حفاظت از جاذبه ها، چشم اندازها و ذخایر طبیعی باارزش قلمداد می شود که بیش از تاکید بر روی ایجاد تاسیسات رفاهی اقامتی و سرمایه گذاری سنگین به توسعه منابع انسانی توجه دارد.

زمین گردشگری، توریسم، توسعه پایدار