بررسی هیدروژئولوژیکی و هیدروشیمیایی محدوده چاه گاه استان بوشهر

منطقه چاه گاه در شهرستان دشتی و در استان بوشهر، بین طول جغرافیایی '۹ °۵۲ تا "۹ °۵۱ شرقی و عرض جغرافیایی '۴۲ °۲۸ تا "۶ °۲۸ شمالی قرار دارد و در نتیجه فرآیندهای تکتونیکی و خردشدگی سازندها آبرفت های منطقه شکل گرفته است. رسوبات منطقه عمدتا در حواشی دشت از اندازه مناسبی برخوردار بوده، اما در بخش میانی دشت چاه گاه بسیار دانه ریز می گردند. بنابراین مقدار ضرایب هیدرودینامیک در دشت متغیر می باشد. محدوده مطالعاتی دارای ۵ آبخوان آزاد می باشد که مهم ترین آنها آبخوان چاه گاه، لاور و کردلان می باشند. بیشترین میزان تغذیه آبخوانهای محدوده مطالعاتی، ناشی از جبهه های ورودی آب زیرزمینی از ارتفاعات به سمت دشت و بیشترین میزان خروجی آب زیرزمینی در منطقه ناشی از تبخیر و برداشت آب می باشد. رودخانه مند در اکثر نواحی نقش زهکش را در منطقه ایفا می کند. جهت جریان غالب آب زیرزمینی در کل محدوده، دارای روند شرقی – غربی می باشد. هیدروگراف واحد منطقه مطالعاتی در سال های اخیر دارای روند نزولی بوده است که ناشی از اثرات خشکسالی های گذشته است اما در سال آبی ۹۰-۸۹ روند هیدروگراف تغییر کرده و مولفه های بیلان به تعادل رسیده اند . بمنظور ارزیابی کیفیت هیدروشمیایی محدوده چاهگاه، پس از بررسی صحت نتایج آزمایشگاهی، نمودارهای پایپر، دایرهای، درو، استیف، شولر و ویلکاکس تهیه و تفسیر گردید. جهت بررسی توزیع مکانی متشکلههای شیمیایی، اقدام به تهیه نقشه های هممیزان دما، TDS, EC, pH و یون های اصلی گردیده است. نمایه های اشباع محاسبه و تفسیر گردید. مدلسازی ژئوشیمیایی معکوس آب زیرزمینی، به منظور به کمیت درآوردن فرآیندهای انحلالی غالب در آبخوان، انجام شد. جهت بررسی آماری خصوصیات شیمیایی، به تحلیل
عاملی و خوشه سازی متشکله های شیمیایی پرداخته شد. بمنظور شناخت فرآیندهای ژئوشیمیایی حاکم بر آبخوان، نمودارهای ترکیبی یون های آب زیرزمینی تهیه گردید. نمودارهای ترکیبی انحلال [Ca+Mg] در برابر [SO۴+HCO۳] و Na در برابر SO۴ در آب زیرزمینی و نیز نمودارهای ترکیبی تبادلات یونی ترسیم شد. نقش لیتولوژی و تبخیر در شوری آب زیرزمینی مورد بررسی قرار گرفت. منابع آب زیرزمینی منطقه چاهگاه، به عنوان یکی از منابع آب غیر متعارف بهمنظور آبیاری، ارزیابی شده و راهکارهای مدیریتی برای کشت و کار در منطقه
ارائه گردیده است.