داریوش اشرافی - عضو هیئت علمی دانشکده حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
رضا اسلامی - استادیار دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی

پایان جنگ جهانی دوم آغاز گسترش روابط سازمان یافته بین المللی و رشد ارتباطات بین ملل مختلف در تمامی عرصه ها خصوصا داد و ستد کالا و خدمات بود. گسترش این ارتباطات منجر به پدیده ای شد که  جهانی شدن نام گرفته است. جهانی شدن با آزادی تجارت و رقابت گره خورده است. الزامات آن نیز تاکنون این بوده است که دولت ها برای ورود به این عرصه مجبور شده اند تا حد زیادی قوانین، مقررات ، سیاست ها و خط مشی خود را تغییر و الزامات و تعهدات بین­المللی متعددی را پذیرا شوند. فعالیت سازمان های بین­المللی اعم از جهانی و منطقه­ای نیز این روند را شدت بخشید.                                                                                          جهانی شدن مرز قطعی و ثابت بین حوزه امور داخلی و بین­المللی را تغییر داده و فرآیند جهانی شدن، دگردیسی مفاهیم و ساختار سنتی حاکمیت و روابط بین حاکمیت و حقوق را در پی داشته است.  صلاحیت سرزمینی  کشورها بواسطه جهانی شدن اقتصاد و روابط اجتماعی بشدت تحت فشار قرار گرفته است. در این دگردیسی اقتدار تمامی کشورها اعم از قوی و ضعیف بعلت ادغام در اقتصاد جهانی زایل شده است .

سازمان های بین المللی, جهانی شدن, حاکمیت ملی, سازمان تجارت جهانی