اثربخشی شفقت درمانی بر حرمت خود، همدلی، و بخشش کودکان کار

زمینه و هدف: کودکان کار به فعالیت هایی مشغول هستند که با سن آنها تناسب ندارند، به همین دلیل از تجربه دوران کودکی بی بهره می­ مانند و در نتیجه سلامت روانی، جسمی، و اجتماعی آنها در معرض خطر قرار دارند. هدف این پژوهش تعیین اثر­بخشی شفقت­ درمانی بر حرمت خود ، همدلی، و بخشش در کودکان کار است. روش: روش این پژوهش شبه ­­تجربی با طرح پیش ­آزمون، پس ­آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دختران کار۱۰ الی ۱۴ ساله شهر تهران در سال ۱۳۹۸ بودند که ۲۴ کودک از طریق نمونه گیری در دسترس و بر حسب شرایط ورود به پژوهش به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه حرمت خود کوپراسمیت (۱۹۶۷)، مقیاس بخشایش­ گری ری و همکاران (۲۰۰۱) و پرسشنامه واکنش پذیری بین فردی دیویس (۱۹۸۳) بوده است. در این پژوهش ابتدا از تمام کودکان پیش­آزمون به عمل آمد و سپس گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای مداخله شفقت درمانی به روش گیلبرت (۲۰۰۹) را دریافت کردند؛ این در حالی بود که کودکان گروه گواه، هیچ مداخله­ای را دریافت نکردند. در پایان از هر دو گروه پس­آزمون گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و با ویرایش ۱۹ نرم افزارspss  انجام شد. یافته ها: یافته­های این پژوهش تفاوت معناداری را بین عملکرد دو گروه آزمایش و گواه در متغیر حرمت ­خود در مرحله پس­آزمون نشان داد و شفقت­درمانی موجب افزایش حرمت خود در گروه آزمایش شده است (۴۵.۶۹ = F، ۰.۰۰۱≥P). همچنین یافته­ها نشان داد که تفاوت میانگین متغیرهای همدلی و بخشش بین گروه های آزمایش و گواه به لحاظ آماری معنادار نیست. نتیجه گیری: با توجه به اینکه حرمت خود به شکل گسترده­ای بر موفقیت کودکان در زمینه­های بسیاری از جمله کیفیت روابط بین­فردی و سازش­یافتگی تاثیرگذار است، می توان نتیجه گیری کرد که شفقت­درمانی برای کودکان آسیب­دیده که شرم و خودانتقادگری زیادی دارند با اصلاح و افزایش تعامل­های بین­فردی باعث افزایش حرمت خود می شود.

Keywords:

Compassion-focused therapy , self-esteem , empathy , forgiveness , child labour , شفقت درمانی , حرمت خود , همدلی , بخشش , کودک کار