تاثیر آموزش بازی های حرکتی موزون مادر-کودک بر کاهش پرخاشگری کلامی و غیرکلامی کودکان

زمینه و هدف: پرخاشگری یکی از عمده ترین مشکلات رفتاری در کودکان است که بیشتر نتیجه خانواده های سازمان­نایافته، ساختار ناسالم، و نحوه ارتباط نامطلوب والدین با کودک است؛ بدین ترتیب پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی آموزش بازی های حرکتی موزون مادر-کودک بر کاهش پرخاشگری کلامی و غیرکلامی کودکان ۳ تا ۵ سال انجام شد. روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری شامل دختران و پسران ۳ تا ۵ سال حاضر در مهدکودک دانشگاه شهید بهشتی در سال ۱۳۹۶ بود. پس از غربالگری با مقیاس پرخاشگری واحدی و همکاران (۱۳۸۷)، ۱۸ دختر و پسر به همراه مادران­شان به شیوه در دسترس انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و گواه به صورت تصادفی، جایدهی شدند. کودکان و مادران گروه آزمایشی به مدت ۱۰ جلسه تحت آموزش بازی های حرکتی موزون مادر-کودک قرار گرفتند، اما گروه گواه هیچ مداخله­ ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس اندازه های مکرر تحلیل شد. یافته ها: یافته ها تفاوت معناداری را بین عملکرد دو گروه آزمایش و گواه در پرخاشگری کلی (۶۸/۶=F، ۰۲/۰=P)، پرخاشگری کلامی-تهاجمی (۵۹/۱۶=F، ۰۰۱/۰=P)، پرخاشگری جسمانی-تهاجمی (۱۶/۱۴=F، ۰۰۲/۰=P) و پرخاشگری رابطه ای (۳۶/۲۲=F، ۰۰۰/۰=P) در مرحله پس آزمون و پس از دو ماه پیگیری نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت که کودکان با استفاده از بازی­های حرکتی موزون، نحوه رویارویی با محرک ها را آموخته و آن را به محیط اطراف خود و به خصوص در ارتباط با همسالان تعمیم دادند و در نتیجه پرخاشگری کلامی و غیرکلامی در آنها کاهش یافت؛ بنابراین این شیوه می تواند به عنوان یک شیوه تکمیلی در کنار درمان های اصلی این اختلال به کار رود.

Keywords:

Rhythmic movement games , mother-child , verbal and nonverbal aggression , بازی های حرکتی موزون , مادر و کودک , پرخاشگری کلامی و غیر کلامی