مدل یابی روابط ساختاری تعارضات والدین و دانش آموزان با پرخاشگری: نقش میانجی بی تفاوتی اخلاقی

زمینه و هدف: پرخاشگری یکی از آسیب­های اجتماعی است که در جامعه در حال افزایش است. به همین جهت، پرخاشگری یک مسئله اجتماعی و یکی از موضوعات اساسی بهداشت روانی به شمار می­آید. علاوه بر این، پرخاشگری یکی از مسائل مهم در دوران کودکی و نوجوانی است که با روابط فرزند با والدین و تعارضات خانوادگی در ارتباط است. بدین ترتیب پژوهش حاضر با هدف مدل­یابی روابط ساختاری تعارضات نوجوانان و والدین با پرخاشگری از طریق نقش میانجی بی تفاوتی اخلاقی در دانش ­آموزان دختر، انجام شد. روش: نوع پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی و معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این مطالعه شامل تمامی دانش ­آموزان دختر مقطع متوسطه شهر قم در سال تحصیلی ۹۸-۹۹ بود که ۶۰۷ نفر از آنان به روش نمونه­ گیری خوشه ای مرحله ­ای به عنوان نمونه مورد مطالعه در این پژوهش شرکت کردند. افراد نمونه به پرسشنامه­ های رابطه والد- فرزند (فاین، مورلند و شویل، ۱۹۸۳)، بی ­تفاوتی اخلاقی (کاپرارا و همکاران، ۲۰۰۶) و پرخاشگری (باس و پری، ۱۹۹۲) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از روش معادلات ساختاری با نرم­افزار ایموس استفاده شد. یافته ­ها: نتایج نشان داد تاثیر تعارض والدین و دانش ­آموزان بر بی ­تفاوتی اخلاقی (۰/۶۷ , β=۰/۰۱P<) و پرخاشگری (۰/۴۷ , β=۰/۰۱۰P<)، مثبت و معنادار است؛ تاثیر بی ­تفاوتی اخلاقی بر پرخاشگری (۰/۲۶ , β=۰/۰۱P<) مثبت و معنادار است؛ و بی­ تفاوتی اخلاقی در ارتباط بین تعارض نوجوانان و والدین و پرخاشگری، نقش میانجی مثبت و معناداری دارد                        (۰/۱۷ , β=۰/۰۱P<). نتیجه ­گیری: بر اساس نتایج به­ دست آمده در این مطالعه می­ توان نتیجه گرفت که تعارض والدین و دانش ­آموزان به افزایش بی ­تفاوتی اخلاقی و پرخاشگری دانش ­آموزان دختر، منجر می­ شود. همچنین بی­ تفاوتی اخلاقی بر رابطه بین تعارض والدین و دانش ­آموزان و پرخاشگری آنان، می ­افزاید.

Keywords:

Parent-adolescent conflict , moral disengagement , aggression , تعارض نوجوانان و والدین , بی تفاوتی اخلاقی , پرخاشگری