مقایسه اثربخشی بازی درمانی انفرادی و گروهی بر رفتارهای مقابله ای در دانش آموزان دبستانی با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی
عنوان مقاله: مقایسه اثربخشی بازی درمانی انفرادی و گروهی بر رفتارهای مقابله ای در دانش آموزان دبستانی با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی
شناسه ملی مقاله: JR_CHILD-7-2_011
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_CHILD-7-2_011
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
الهه نایبی - واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
رضا پاشا - Department of Psychology, Ahvaz Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran
سعید بختیارپور - Department of Psychology, Ahvaz Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran
زهرا افتخار صعادی - Department of Psychology, Ahvaz Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran
خلاصه مقاله:
الهه نایبی - واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
رضا پاشا - Department of Psychology, Ahvaz Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran
سعید بختیارپور - Department of Psychology, Ahvaz Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran
زهرا افتخار صعادی - Department of Psychology, Ahvaz Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran
زمینه و هدف: بازی درمانی، روشی خلاقانه در روان درمانی کودک است و این درمان متناسب با سن، نیازهای کودکان در زمینه های سنی مختلف را برآورده کرده و بر تغییر رفتار، سازش یافتگی، و مهارت های اجتماعی آنها، اثر مهمی دارد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی بازیدرمانی انفرادی و گروهی بر رفتارهای مقابله ای در دانش آموزان دبستانی با اختلال نارسایی توجه/ فزونکنشی انجام شد.
روش: طرح این پژوهش، تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این مطالعه شامل تمامی دانش آموزان دختر و پسر دبستانی با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی شهر تهران در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ بودند که تعداد ۶۰ دانشآموز با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه ۲۰ دانش آموز) جایدهی شدند. گروه های آزمایش تحت بازیدرمانی انفرادی (۱۰ جلسه ۴۵ دقیقه ای) و بازیدرمانی گروهی (۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه ای) قرار گرفتند؛ اما گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. به منظور گردآوری دادهها از پرسشنامه رفتارهای مقابله ای فلاحی و همکاران (۱۳۹۶) و پرسشنامه تشخیصی اختلال فزون کنشی - نارسایی توجه کانرز (۱۹۹۹) استفاده شد و در پایان داده های به دست آمده با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس، تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج نشان دادند که بازی درمانی به هر دو شیوه انفرادی و گروهی بر افزایش مولفه کنارآمدن با مشکل (۲۱۷/۹۳F=) و کاهش مولفه های انحراف از مشکل (۱۱۵۳/۰۹F=)، و کنارآمدن ویرانگر (۳۱۷/۵۷F=) دانش آموزان دبستانی با اختلال نارسایی توجه/ فزونکنشی موثر است (۰/۰۱p<). همچنین بر اساس نتایج حاصل از آزمون تعقیبی، بازی درمانی به شیوه گروهی موثرتر از بازیدرمانی انفرادی در افزایش مولفه کنارآمدن با مشکل(۳/۶۱-=MD)، و کاهش مولفه های انحراف از مشکل (۴/۶۵=MD) و کنارآمدن ویرانگر (۳/۶۳=MD) دانش آموزان دبستانی با اختلال نارسایی توجه/ فزونکنشی بود (۰/۰۱p<).
نتیجه گیری: بازی درمانی انفرادی و گروهی بر افزایش رفتارهای مقابله ای دانش آموزان دبستانی با اختلال نارسایی توجه/ فزونکنشی اثربخش است، اما بر اساس نتایج به دست آمده از این مطالعه باید توجه داشت که اجرای این شیوه به صورت گروهی میتواند تاثیرات بیشتری بر بهبود وضعیت روانی و رفتاری کودکان داشته باشد.
کلمات کلیدی: Individual play therapy, group play therapy, coping behaviors, ADHD, بازی درمانی انفرادی, بازی درمانی گروهی, رفتارهای مقابله ای, اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1277062/