فاطمه غلامی - Faculty of Medicine, Shiraz University of Medical Sciences, Iran
احمد غنی زاده - Department of Psychiatry, Faculty of Medicine, Shiraz University of Medical Sciences, Iran
غلامرضا ده بزرگی - Department of Psychiatry, Faculty of Medicine, Shiraz University of Medical Sciences, Iran

زمینه و هدف: ناخن­ جویدن رفتاری شایع در کودکان است که می­تواند با برخی از عوامل محیطی مانند مشکلات والدین  و یا سبک­ های والدگری در ارتباط باشد. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه رضایت­مندی زناشویی، سبک ­های والدگری، و سبک ­های دلبستگی والدین کودکان با و بدون مشکلات ناخن ­جویدن بود. روش: طرح پژوهش حاضر، توصیفی از نوع تحلیل مقطعی است که جامعه آماری آن شامل تمامی والدین دانش ­آموزان پیش­دبستانی و دبستانی با و بدون رفتار ناخن­ جویدن شهر شیراز در سال ۱۳۹۳ بودند. حجم نمونه شامل ۲۸۴ نفر از والدین جامعه آماری مذکور بودند که با روش نمونه ­گیری خوشه ­ای انتخاب شدند. در مرحله بعد از آنها درخواست شد تا پرسشنامه­ های رضایت­مندی زناشویی انریچ (اولسون، ۱۹۸۹)، سبک­های والدگری بامریند (۱۹۷۲)، و مقیاس تجدید نظر­شده دلبستگی بزرگسالان (کولینز ­و­ رید، ۱۹۹۶) را تکمیل کنند. در پایان بعد از جمع ­آوری پرسشنامه­ های اجرا شده، داده­ ها به وسیله نسخه ۲۴ نرم­افزار SPSS و با استفاده از آزمون تی و تحلیل واریانس چندمتغیری، وارسی و تحلیل شدند. یافته ­ها: یافته­­ ها نشان داد بین مادران دو گروه کودکان با و بدون رفتارهای ناخن­ جویدن، تفاوت معناداری در سبک ­های والدگری، سبک­ های دلبستگی، و رضایتمندی زناشویی وجود ندارد و این تفاوت در بین پدران دو گروه نیز یافت نشد (۰/۰۵P>). نتیجه­گیری: بر اساس یافته­ های این پژوهش به نظر می­رسد که رفتارهای ناخن جویدن به طور مستقیم، غیرمستقیم، و یا واسطه ­ای تحت تاثیر متغیرهای دیگری هستند که پیشنهاد می ­شود در مطالعات آینده به آنها پرداخته شود.

Nail biting, marital satisfaction, parenting style, attachment style, ناخن جویدن, رضایت مندی زناشویی, سبک های والدگری, سبک های دلبستگی