تاثیر حرکت های فعال کننده سیستم وستیبولار بر تحول اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

زمینه و هدف: تحول اجتماعی عامل کلیدی در درمان کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم است که روش­ های مختلفی جهت بهبود سطح مهارت­ ها و سازش­ یافتگی اجتماعی آنها پیشنهاد شده است. در این پژوهش، تاثیر حرکت­های فعال­ کننده سیستم وستیبولار بر تحول اجتماعی کودکان دارای اختلال اوتیسم بررسی شد. روش: پژوهش حاضر از نوع ­آزمایشی و با طرح پیش­ آزمون- پس ­آزمون - پیگیری با گروه گواه است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی مدارس اوتیسم شهر بوشهر در سال ۱۳۹۶ بودندکه از میان آنها سه مدرسه به روش نمونه­گیری تصادفی خوشه ­ای انتخاب شدند. سپس از این مدارس، ۳۰ دانش­آموز به صورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب و درگروه­های آزمایش و گواه ( ۱۵نفر برای هر گروه) جایدهی شدند. برای ارزیابی تحول اجتماعی از پرسشنامه تحول اجتماعی واینلند استفاده شد. سپس بر روی گروه آزمایش مداخله صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده­ ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه ­گیری مکرر استفاده شد. یافته­ ها: نتایج پژوهش نشان داد که حرکت­ های فعال­ کننده سیستم وستیبولار سبب بهبود مهارت­ های خودیاری عمومی (۰/۰۰۱≥p)، خودیاری در غذا خوردن (۰/۰۰۱˂p)، مهارت پوشیدن (۰/۰۰۱˂p)، خود­رهبری (۰/۰۰۱˂p)، ارتباط با دیگران  (۰/۰۰۱˂p)، مهارت­های زبانی و کلامی (۰/۰۰۱≥p)، توجه به مشغولیات مفید (۰/۰۰۱˂p)، و جنبش و حرکات هدفمند (۰/۰۰۱˂p) در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم شده است. نتیجه ­گیری: بر اساس این یافته ­ها می­ توان بر اهمیت اثربخشی حرکت­ های فعال­ کننده سیستم وستیبولار بر مهارت­ های اجتماعی و سازشی در دانش ­آموزان مبتلا به اختلال اوتیسم و ارائه افق­ های جدید در مداخلات بالینی این کودکان، تاکید کرد و این روش را به عنوان یک روش مداخله ­ای موثر در بخش­های مختلف آموزشی و توانبخشی، استفاده کرد.

Keywords:

Vestibular stimulation , social development , autism , فعال کننده سیستم وستیبولار , تحول اجتماعی , اختلال طیف اوتیسم