عباس بازرگان
محسن رحیمی
رضا محمدی

ساز و کار ارزشیابی وسیله­ای است که بدون استفاده از آن، فعالیت­های آموزشی صرفا «رها کردن تیر در تاریکی» خواهد بود؛ در واقع، استفاده از آن، آگاهی از کژی­ها، کاستی­ها و نواقص نظام را به دنبال خواهد داشت. این سازوکار به دو صورت درونی و برونی انجام می گیرد. این تحقیق، از نوع کاربردی و روش تحقیق آن توصیفی تحلیلی است و هدف از انجام پژوهش حاضر، ارزیابی درونی و برونی درون دانشگاهی گروه آموزشی فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه تهران است. در انجام آن، از ابزارهای کمی (پرسشنامه) و کیفی (مصاحبه و مشاهده) بهره گرفته شده است. جامعه مورد مطالعه شامل پنج زیرجامعه: مدیران گروه (فعلی و قبلی)، اعضای هیئت علمی (۵ عضو)، دانشجویان(۲۴ دانشجوی کارشناسی­ارشد و ۱۱ دانشجوی دکترا)، دانش­آموختگان (۲۴ دانش­آموخته با مدرک کارشناسی­ارشد و ۱۶ دانش­آموخته با مدرک دکترا) و کارفرمایان (۲۵ کارفرما) است که با توجه به کوچک بودن جامعه مورد مطالعه و برای بررسی عمیق آن، سرشماری کامل انجام گرفته است. نتایج به دست آمده نشان می دهد، میزان مطلوبیت عوامل شش­گانه مورد ارزیابی در هر دو مرحله با یکدیگر مطابقت دارند؛ بنابراین، ارزیابی برونی درون دانشگاهی، نتایج ارزیابی درونی را تایید می­کند.

کیفیت, اعتبارسنجی, ارزیابی درونی, ارزیابی برونی درون, دانشگاهی, گروه فلسفه تعلیم و تربیت