«فرسایش داخلی» عبارت ست از انتقال بخشی از ذرات یک تودهی خاک در اثر جریان تراوش در داخل آن. به خاک هایی که در آنها استعداد وقوع فرسایش داخلی وجود دارد
«ناپایدار داخلی»، گفته میشود. بر اساس آمارهای گردآوریشده توسط ICOLD، فرسایش داخلی یکی از عمده ترین عوامل تخریب سدهای خاکی است. علاوه بر این، امروزه با پیشرفت حفاریهای زیرزمینی مانند تونل، گودبرداری و... بخصوص در محیط های شهری، یکی از خطرات نگرانکننده، وجود آب زیرزمینی و نشت در شبکه ی آبرسانی شهری است. گزارش های متعددی وجود دارد که نشان میدهد یکی از دلایل ریزش تونل های شهری و گودبرداری هایی که در زیر سطح آب قرار دارند، وقوع فرسایش داخلی است. در اینگونه موارد، حفاری موجب ایجاد ناحیهی زهکش و درنتیجه حرکت آب میشود که شرایط را برای انتقال ذرات ریز از درون توده خاک فراهم می کند. تاثیر جهت جریان تراوش در خاک و نیز جهت لایههای خاک در مطالعات فرسایش داخلی کمتر مورد توجه قرارگرفته است. درحالیکه در سازههای ژئوتکنیکی مانند سدهای خاکی و یا حتی نهشته های طبیعی، ممکن است جریان به صورت قائم بر لایه ها یا در راستای ثقل برقرار نباشد. ازاینرو در این پژوهش، یک مدل فیزیکی ویژه با امکان تغییر زوایای جریان نسبت به راستای ثقل و نیز امکان مطالعه ی نمونه ناهمسان در شرایط فرسایش داخلی، معرفی گردیده است. در این دستگاه، امکان مطالعهی نمونه هایی به ابعاد ۱۲۰x۲۰۰x۴۰۰mm با قابلیت تعیین جهت کوبش لایهها خاک وجود دارد. با استفاده از این دستگاه آزمایش هایی در دو فاز انجام شد که در طی آنها اثر پارامترهایی نظیر جهت جریان، جهت لایه ها و مقدار شاخص خمیری بر فرسایش داخلی دو نوع خاک با دانهبندی گسسته و ریزدانه از نوع بنتونیت (B) و پودر سنگ (RF) مورد آزمایش و تحلیل قرارگرفته است. همچنین روش جدید نمونه سازی خاک های با دانهبندی گسسته با عنوان «روش رطوبت ایده آل» معرفی شده است. نتایج آزمایشها نشان میدهد که جهت جریان و جهت لایه ها بر چگونگی وقوع فرسایش داخلی در خاک ها تاثیر قابل ملاحظه ای دارد. میزان و چگونگی این اثر به مقدار شاخص خمیری خاک وابسته است.