بررسی خواص کششی اتصالات پلیاتیلنی حاصل از جوشکاری اصطکاکی

قطعات پلیمری در بسیاری از صنایع جایگزین فلزات شدهاند. در مواردی که بحث اتصال اجزاء یا تعمیر بخش آسیب دیده مطرح میشود، لازم است اجزای مختلف به یکدیگر متصل شوند. اگرچه روشهای متعددی از قبیل چسب کاری یا اتصالات مکانیکی میتواند مورد استفاده قرار گیرد، ولی روش جوشکاری به دلیل اتصال محکمی که بین اجزاء ایجاد میکند، مورد توجه است. در این مقاله، خواص کششی اتصال حاصل از جوشکاری اصطکاکی قطعات پلی اتیلنی مورد بررسی قرار گرفته است. اثر افزودن ذرات نانو و همچنین شکل سطح اتصال بر خواص کششی اتصال جوشی مورد آزمایش قرار گرفت. برای این منظور میله های پلی اتیلنی به قطر ۲۲ میلیمتر با سطح جوش به شکلهای تخت، پلهای و مخروطی ماشین کاری شدند. این میله ها در سرعت دورانی ۱۰۰۰دور بر دقیقه و پیشروی ۰/۰۸ میلیمتر و نیز سرعت دورانی ۲۰۰۰ دور بر دقیقه و پیشروی ۰/۰۵ میلیمتر بر دور جوشکاری شدند. برای بررسی اثر افزودن مواد نانو بر کیفیت اتصال جوشی، ذرات نانو ZnO و SiO۲ به ناحیه جوش اضافه شدند. بیشترین استحکام کششی در جوشکاری قطعات تخت بدون استفاده از نانوذرات بدست آمد. همچنین تغییر سطح جوش از حالت تخت به مخروطی سبب کاهش پایداری اتصال و خرابی آن در الانگیشن کمتر شد.