بررسی عامل فرسایش پذیری خاک، و مدل سازی بار رسوب با استفاده از رگرسیون چند متغیره و فازی در حوضه سد زاینده رود علیا

یکی از عوامل مهم معادله جهانی فرسایش خاک که نقش اساسی در بیان مقدار هدررفت خاک دارد، عامل فرسایش پذیری خاک می باشد که مقدار عددی آن در صورت امکان با استفاده از نموگراف ویشمایر تعیین می گردد. همچنین برآورد میزان رسوبدهی یک حوضه به ویژه در منطقه مورد مطالعه دارای اهمیت حیاتی می باشد. در تحقیق حاضر سعی گردیده است الف) عامل فرسایش پذیری خاک و میزان کارایی آن در این منطقه مورد بررسی قرار گیرد، ب) با استفاده از روش های مختلف شامل رگرسیون چند متغیره، کمترین مربعات فازی، و سیستم استنتاج فازی، مدل های بار رسوب متناسب با شرایط منطقه ارائه گردد. در بخش نخست تحقیق، ابتدا با هم پوشانی لایه های مختلف زمین شناسی، فیزیوگرافی، پوشش گیاهی و لندفرم ژئومورفیکی (درصد شیب، ارتفاع)، حوضه به واحدهای همگن تقسیم، سپس در هر واحد، کلیه خصوصیات خاک و عوامل جهانی فرسایش خاک تعیین گردیند. از سوی دیگر مقدار بار رسوب معلق در محل خروجی با استفاده از روش انتگراسیون عمقی برای یک دوره بارش اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که عامل فرسایش پذیری محاسبه شده (گرفته شده از رسوب مشاهده ای) می باشد که این اختلاف سبب بیش برآورد فرسایش توسط معادله جهانی تلفات خاک می گردد.در بخش دوم سعی گردید با استفاده از مقدار بار رسوب مشاهده شده (متغیر وابسته) و خصوصیات هیدرولوژیکی و خاکی (متغیرهای مستقل) در هر واحد همگن، متناسب با شرایط حوضه مورد مطالعه مدل سازی بار رسوب به روش هیا رگرسیون کلاسیک، رگرسیون کمترین مربعات فازی، سامانه استنتاج فازی انجام گیرد. نتایج نشان داد در مدل سازی به روش های رگرسیون کلاسیک وکمترین مربعات فازی و سیستم استنتاج فازی همبستگی بالایی بین متغیرهای مستقل و وابسته وجود دارد.