مقایسه تاثیر دو داروی استرپتاز و هبرکیناز رایج در درمان بیماران انفارکتوس حاد قلبی با صعود قطعه ST

مقدمه: از استرپتاز به عنوان رایج ترین داروی حل کننده لخته در درمان انفارکتوس حاد قلبی در کشور ما استفاده می شود. در مطالعات اخیر کیفیت برخی ازاسترپتازهای مصرف شده درکشورهای در حال توسعه مورد تردید واقع شده است. روش کار: این مصالعه کارازمایی بالینی در سالهای ۸۵-۱۳۸۴ ه.ش دربیماران انفارکتوس حاد قلبی در بیمارستانهای قائم، جواد الائمه مشهد و شریعتی فسا صورت گرفته است.۲۶۰ بیمار با انفارکتوس حاد قلبی و صعود قطعه ST مورد مطالعه قرار گرفتند. این بیماران به طور تصادفی به دو گروه مساوی ۱۳۰ نفر استرپتاز (۱) وگروه هبرکیناز (۲) تقسیم شدند. میزان تجویز استرپتاز و هبرکیناز ۵/۱میلیون واحد در عرض یک ساعت بود. میزان پاسخ به درمان در دو گروه با پارامترهای کلینیکی (آنژین، انفارکتوس مجدد، نارسایی قلبی، مرتالیتی)، آزمایشگاهی (CK-MB)، الکترو (افت قطعهST ، آریتمی) و اکوکاردیوگرافی (کسر جهشی بطن چپ) با استغاده از آمار توصیفی و آزمون کای اسکویر و Z مقایسه شد. نتایج: بیماران از نظر میانگین سنی، جنس، عوامل خطرزا، محل آنفارکتوس وکلاس کلیپ تفاوتی نداشتند .سقوط بیش از ۵۰% قطعه ST در ۹/۷۶% گروه (۱)ودر ۱/۵۳% گروه (۲) مشاهده شد (۰۰۰/۰ =p) آنزیم CKMB در ۸/۷۰% گروه (۱) و ۶۰% گروه (۲) در ساعت ششم به اوج رسید (۰۱/۰=p). آنفارکتوس مجدد در ۵۳/۱ % گروه (۱) و ۷۶/۰% گروه (۲)ایجاد شد (۵۶/۰=p). ادم حاد ریه و شوک کاردیوژنیک به ترتیب در گروه (۱) ۲/۹ %، ۹/۶% و در گروه (۲) ۲/۱۹%، ۲/۱۹% اتفاق افتاد به ترتیب (۰۲/۰=p) و )۰۰۳/۰ =pv) متوسط کسر جهشی درگروه (۱) ۸/۵۰% و در گروه (۲) ۵/۴۰% (۰۰۰۱/۰ =pv)، و نارسائی میترال مهم ۳/۳% در مقایسه با ۳/۸% بود (۰۳/۰=pv) موارد فوت در دو گروه تفاوتی نداشت ) ۰۶/۰ =pv). نتیجه گیری: طبق یافته های این پژوهش، بر مبنای پاسخ کلینیکی، آنزیمی، الکترو و اکوکاردیوگرافیک استرپتاز در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد قلبی با صعود قطعه ST انفارکتوس حاد میوکارد به طور مهم موثرتراز هبرکیناز می باشد.

Keywords:

انفارکتوس حاد میوکارد با صعود قطعه ST , استرپتاز