تاثیر آموزش مثبت اندیشی بر اضطراب اجتماعی و اجتناب شناختی مادران کودکان با ناتوانی های یادگیری خاص

زمینه و هدف: حضور یک کودک دارای ناتوانی یا بیماری، برای والدین و به خصوص مادران بسیار تنش ­آور است زیرا که آنها تنیدگی، احساس ­گناه، و خستگی بیشتری را تجربه می کنند. هدف از اجرای این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مهارت مثبت­ اندیشی بر اضطراب اجتماعی و اجتناب شناختی مادران کودکان با ناتوانی­ های یادگیری خاص بود. روش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح تک گروهی با پیش ­آزمون- پس ­آزمون بود. جامعه آماری شامل تمامی مادران کودکان با ناتوانی یادگیری خاص شهر طارم در سال ۱۳۹۶ بود که از بین آنها ۲۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب اجتماعی (کانور و همکاران، ۲۰۰۰) و پرسشنامه اجتناب شناختی (سکستون و داگاس، ۲۰۰۴) بود. مثبت اندیشی به صورت ۷ جلسه ۱۲۰ دقیقه ای به گروه آزمایش آموزش داده شد. تحلیل داده ها با استفاده از ضریب d کوهن و ضریب g هدگس بررسی شد. یافته ها: تحلیل داده ها با استفاده از ضریب کوهن و ضریب g نشان داد نمرات گروه آزمایش در مقایسه با نمرات گروه گواه، در متغیر اضطراب اجتماعی و اجتناب شناختی به طور معناداری کاهش یافته است (۰/۰۱< p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر مهارت مثبت اندیشی با ایجاد تفکرات و روان بنه های ذهنی مثبت توانسته است اضطراب اجتماعی و اجتناب شناختی مادران کودکان با ناتوانی یادگیری خاص را بهبود بخشد.

Keywords:

Cognitive avoidance , social anxiety , mothers of children with learning disabilities , positive thinking , اجتناب شناختی , اضطراب اجتماعی , مادران کودکان با ناتوانی یادگیری , مثبت اندیشی