سنجش نابرابری در سرمایه اجتماعی با استفاده از تکنیک های ژنراتور

جامعه شناسان معاصر برای بررسی کمیت و کیفیت روابط اجتماعی در جامعه از مفهوم سرمایه اجتماعی بهره جسته اند. منظور از سرمایه اجتماعی سرمایه و منابعی است که افراد و گروه ها از طریق پیوند با یکدیگر (و نوع این ارتباطات) می توانند بدست آورند. اغلب محققان علوم اجتماعی در تعریف سرمایه اجتماعی بر نقش شبکه ها و هنجارهای مدنی تاکید دارند. به سرمایه اجتماعی معمولا به عنوان یک خیر جمعی و خصوصی نیز نگریسته می شود، زیرا سرمایه اجتماعی به عنوان محصول روابط اجتماعی هم به سود به وجود آورنده است و هم به سود دیگران. در دهه اخیر با شناسایی هر چه بیشتر حوزه های تحت تاثیر سرمایه اجتماعی، تقاضای زیادی برای بررسی تجربی آن پدید آمده است. به عبارت دیگر، به نظر می رسد که تقاضا برای سنجش تجربی سرمایه اجتماعی به مراتب بیشتر از عرضه آن است. تاکنون مفهوم سازی سرمایه اجتماعی بیشتر از سنجش آن مورد توجه بوده است. در مقاله حاضر به معرفی برخی از مدل های سنجش سرمایه اجتماعی توسط محققان مختلف، پرداخته شده است. این مدل ها در دو سطح جمعی و فردی به سنجش سرمایه اجتماعی پرداخته-اند. در ادامه مقاله به معرفی سرمایه اجتماعی فردی پرداخته شده و رابطه آن با رهیافت تحلیل شبکه ای بحث شده است. پس از آن، کاربرد تکنیک های ژنراتور در سنجش نابرابری در سرمایه اجتماعی فردی معرفی گردیده است. در انتهای مقاله به نقاط قوت و ضعف هر یک از سه تکنیک ژنراتور نیز پرداخته شده است. به نظر می رسد با استفاده از این تکنیک ها بتوان به اشکال جدیدی از نابرابری های اجتماعی در بین گروه های مختلف جامعه پی برد.

Keywords:

نابرابری اجتماعی , سرمایه اجتماعی , شبکه اجتماعی , منابع اجتماعی