تاثیر آموزش شایستگی هیجانی- اجتماعی بر پرخاشگری، حل مسئله، و خوش بینی دانش آموزان با پایگاه اجتماعی اقتصادی پایین
عنوان مقاله: تاثیر آموزش شایستگی هیجانی- اجتماعی بر پرخاشگری، حل مسئله، و خوش بینی دانش آموزان با پایگاه اجتماعی اقتصادی پایین
شناسه ملی مقاله: JR_CHILD-5-2_011
منتشر شده در در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_CHILD-5-2_011
منتشر شده در در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
زهرا احمدپور ترکی - Faculty of Literature and Humanities, Universiyu of Guilan, Rasht, Iran
منصور حکیم جوادی - Department of Psychology, Faculty of Literature and Humanities, Universiyu of Guilan, Rasht, Iran
رضا سلطانی شال - Department of Psychology, Faculty of Literature and Humanities, Universiyu of Guilan, Rasht, Iran
خلاصه مقاله:
زهرا احمدپور ترکی - Faculty of Literature and Humanities, Universiyu of Guilan, Rasht, Iran
منصور حکیم جوادی - Department of Psychology, Faculty of Literature and Humanities, Universiyu of Guilan, Rasht, Iran
رضا سلطانی شال - Department of Psychology, Faculty of Literature and Humanities, Universiyu of Guilan, Rasht, Iran
زمینه و هدف: نتایج مطالعات حاکی از آن است که مجموعه ای از عناصر هیجانی، شناختی، رفتاری، و اجتماعی در تحول هیجانی - اجتماعی نقش ایفا می کنند. بدین ترتیب هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش شایستگی هیجانی - اجتماعی بر پرخاشگری، حل مسئله اجتماعی، و خوشبینی دانش آموزان مربوط به پایگاه اجتماعی اقتصادی پایین بود.
روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون باگروه گواه است. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر مقطع اول متوسطه با پایگاه اجتماعی اقتصادی پایین شهرستان بابل در سال ۱۳۹۵ بود که از بین آنها ۳۰ نفر از طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ای از مدارس مناطق کم برخوردار انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند (هر گروه ۱۵ نفر). برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲)، حل مسئله اجتماعی (دی زوریلا و همکاران، ۲۰۰۲) و آزمون جهتگیری زندگی برای سنجش خوشبینی (شی یر و کارور، ۱۹۹۴) استفاده شد. گروه آزمایش، برنامه آموزش شایستگی هیجانی اجتماعی را به مدت ۹ جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت کردند ولی گروه گواه هیچ گونه مداخله ای را دریافت نکردند.
یافته ها: نتایج حاصل از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره و چندمتغیره نشان داد که بین نمره پرخاشگری، حل مسئله اجتماعی، و خوشبینی در دانش آموزان گروه آزمایش و گواه در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد (۰/۰۵>P).
نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل از پژوهش حاضر، آموزش شایستگی اجتماعی هیجانی با افزایش توانایی دانش آموزان درباره شناسایی، بیان و تنظیم هیجان، باعث کاهش رفتارهای پرخاشگرانه و افزایش حل مسئله شده است.
کلمات کلیدی: Social-emotional competence, problem solving, aggression, optimism, شایستگی هیجانی- اجتماعی, حل مسئله, پرخاشگری, خوش بینی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1278341/