الگوی رفتار کلاسی و خودناتوان سازی تحصیلی در دانش آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری خاص

زمینه و هدف: الگوی رفتار کلاسی و خود ناتوان سازی تحصیلی از متغیر های مهم در افت تحصیلی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری هستند؛ از این رو هدف از پژوهش حاضر مقایسه الگوی رفتار کلاسی و خود ناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان با و بدون ناتوانی یادگیری خاص بود.  روش: نوع مطالعه حاضر از نوع علی- مقایسه­ ای است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانش ­آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری مراکز ناتوانی یادگیری شهرستان اردبیل در سال تحصیلی ۹۵-۹۴ و دانش آموزان بدون ناتوانی یادگیری همان شهر بود که از بین آنها ۹۰ نفر (۴۵ دانش آموز با ناتوانی یادگیری خاص و ۴۵ دانش آموز بدون ناتوانی یادگیری) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده­اند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه رفتار کلاسی ( شافر، ۱۹۷۷) و  مقیاس خودناتوان ­سازی تحصیلی )میدگلی و همکاران، ۲۰۰۰) استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شد.                                                                            یافته ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه در الگوی رفتار کلاسی و خود ناتوان سازی تحصیلی تفاوت معناداری وجود دارد (۰۱/۰>p). به عبارت دیگر دانش آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری نسبت به دانش آموزان بدون ناتوانی یادگیری در متغیرهای خود ناتوان­ سازی تحصیلی و رفتار کلاسی غیرسازشی نمرات بالاتر، و در متغیر رفتار کلاسی سازشی نمرات پایین تری کسب کردند.  نتیجه گیری: دانش آموزان با ناتوانی یادگیری خاص در مقایسه با همسالان، رفتار کلاسی سازش­یافته کمتری را از خود نشان می دهند و به میزان بیشتری  از راهبرد خود ناتوان سازی تحصیلی استفاده می کنند. استلزام­ های یافته ­های به دست آمده در مقاله مورد بحث قرار گرفته است.

Keywords:

Classroom behavior pattern , academic self-handicapping , specific learning disability , الگوی رفتار کلاسی , خود ناتوان سازی تحصیلی , ناتوانی یادگیری خاص