مقایسه دیدگاه گیری عاطفی و میزان همدلی در دانش آموزان زورگو و قربانی زورگویی

زمینه و هدف: ارتباط به پیگیری اطلاعات اجتماعی، زبانی و بدنی و در عین حال مدیریت جریان این اطلاعات بین شرکای محاوره ­ای نیاز دارد. ارتباط موفق، مستلزم آن است که شرکای محاوره ای نسبت به حالت های ذهنی یکدیگر مطلع و آگاه باشند. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، مقایسه دیدگاه ­گیری عاطفی و میزان همدلی در کودکان زورگو و قربانی زورگویی است. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع پس رویدادی و جامعه آماری آن شامل تمامی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر اصفهان در سال تحصیلی ۹۲-۱۳۹۱ بودند. برای نمونه گیری، بصورت تصادفی چندمرحله ای، ۱۹۲ دانش­ آموز زورگو و دانش آموز قربانی زورگویی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه محقق ساخته دیدگاه ­گیری عاطفی (۱۳۸۴) و پرسشنامه همدلی برایانت (۱۹۸۲) بود. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه ­ها در متغیرهای پژوهش وجود دارد (۰۰۱/۰P<). همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس یک متغیره نشان داد که تفاوت گروه ها در متغیر همدلی معنادار نیست (۰۵/۰P>)، اما این تفاوت در متغیر دیدگاه گیری معنادار است. بدین معنا که گروه­ بندی در متغیر دیدگاه ­گیری ۸  درصد واریانس را تبیین می کند (۰۵/۰P<). نتیجه گیری: دیدگاه­ گیری عاطفی و همدلی به عنوان دو مولفه موثر در شناخت اجتماعی و موفقیت در روابط با همگنان، باید در قالب مهارت های ابتدایی و اساسی در آموزش رسمی و مهارت های فرزندپروری قرار بگیرد تا از مشکلات بین فردی در نتیجه ضعف در مهارت های همدلی و دیدگاه گیری جلوگیری نمود.

Keywords:

Perspective taking , empathy , bully children , victims of bullying , دیدگاه گیری عاطفی , همدلی , کودکان زورگو و کودکان قربانی زورگویی