اقبال زارعی - Department of psychology, University of Hormozgan, Hormozgan
حسین حیدری - University of Hormozgan, Hormozgan
مجتبی محمودی نودژ - Islamic Azad University, Bandar Abbas Branch, Bandar Abbas
مهین عسکری - University of Medical Science, Bandar Abbas
حاتم محمدی - University of Guilan, Guilan

زمینه و هدف: پژوهش ­های متعددی، رابطه بین سبک­ های دلبستگی و اختلال­ های روانی را در دوران کودکی، نوجوانی و بزرگسالی بررسی کرده­اند. به طور کلی نتایج این پژوهش ­ها نشان دهنده اهمیت انکارناپذیر دلبستگی به عنوان عامل اساسی در بروز اختلال­ های هیجانی - رفتاری کودکان و نوجوانان است. بدین ترتیب پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سبک ­های دلبستگی و اختلال سلوک انجام شد. روش: روش پژوهش توصفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری تمامی دانش ­آموزان سنین ۱۱-۹ شهر بندرعباس در سال تحصیلی ۹۲-۱۳۹۱ بودند که تعداد ۳۶۵ نفر از طریق نمونه­ گیری تصادفی انتخاب شدند. برای جمع­ آوری داده ­ها از پرسشنامه علائم مرضی کودکان (۱۹۸۴) و پرسشنامه سبک­ های دلبستگی (۲۰۰۵) استفاده شد. تحلیل داده ­ها با استفاده از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندانه صورت گرفت. یافته­ ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین اختلال سلوک با سبک­ های دلبستگی ناایمن دوسوگرا و آشفته رابطه مثبت معنادار وجود دارد، در حالی که بین اختلال سلوک و سبک­ های دلبستگی ایمن و اجتنابی رابطه معناداری مشاهده نشد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد متغیرهای سبک­ های دلبستگی ایمن و اجتنابی قادرند ۱۳ درصد از واریانس اختلال سلوک دانش ­آموزان را تبیین کنند. نتیجه ­گیری: بر اساس نتایج به دست آمده از این پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که رابطه والد با کودک از مهم­ترین مولفه ­های تحول فرزند است و نقش مهمی در سلامت روان فرزندان ایفا می­کند

conduct disorder, attachment styles, students, اختلال سلوک, سبک های دلبستگی, دانش آموزان