مرتضی قائد - ارشد فیزیولوژی ورزشی (کاربردی) دانشگاه ازاد بروجرد، مدیر آموزش و پرورش
بهمن پسندی - ارشد اسیب شناسی دانشگاه ازاد بروجرد، معاونت آموزش و پرورش

هدف این مطالعه بررسی اثرات نوارهای درمانی کششی و تمرین های مختلف آویز TRX بر روی بزرگی فعالیت الکترومیوگرافیک درعضلات مرکزی با کمر درد مزمن (LBP) می باشد. هر یک از شرکت کننده ها( ۳۰ نفر) در معرض دو وضعیت نوار های درمانی کششی قرار گرفتند: بدون نوار و با نوار، در حالی که چهار تمرین آویز TRX انجام شدند: (۱) کشش عضله همسترینگ ، (۲) ابداکشن ران ، (۳) فشار قفسه سینه ، و۴- ردیف ۴۵ درجه، فعالیت راست شکم عرضی / مورب داخلی (TrAIO)، راست شکمی (RA)، مورب خارجی (E۰) و سطحی کمری (LMF) با EMG سطحی ثبت شده و به صورت درصدی از بزرگی EMG در طی انقباض ایزومتریک ماکزیمم عضله های مربوطه بیان شد. ابداکشن ران موجب افزایش ,TrAIO, RAو LMF EMG در مقایسه با سایر موقعیت های TRX شد. تنها کشش همسترینگ در القای بزرگی بالای LMF(۰.۰۰۱) موثر بود. تفاوت معنی داری در بزرگی EMG بین نوار و بدون نوار مشاهده نشد. ابداکشن ران به طور موثری موجب فعال سازی ماهیچه های شکمی شد در حالی که کشش همسترینگ به طور موثر موجب فعال سازی عضله های پارا اسپینال شد. استفاده از KT موجب ایجاد مزیت های زیادی در بهبود فعال سازی عضله مرکزی در طی تمرین TRX در بزرگ سالان با LBP نشد.

تمرینات TRX، نوار کششی، عضلات مرکزی، ماهیچه های شکمی