نسرین سعیدی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور
نرگس محمدی بدر - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور

امروزه ادبیات، بهویژه داستان کوتاه، را نوعی صنعت میدانند که قواعدی دارد و میتوان با خواندن و کوشش زیاد آن را فرا گرفت. داستان کوتاه را میتوان از نظر شخصیتها، نوع بیان داستان، و کوتاهی و بلندی آن بررسی کرد یا با استفاده از ادبیات نسبتا نوپای تطبیقی «روابط و تاثیرات ادبی» عناصر مشترک داستانها را در زبانهای گوناگون کاوید. ریموند کارور و مصطفی مستور دو نویسنده بزرگی اند که در میان مخاطبان ادبیات داستانی به مقبولیتهایی دست یافته اند و با نگاه پدیدارشناسانه و برونگرایانه تصویرگر مفاهیم مشترک زندگی انسانها همچون رنج، عشق، ترس، خیانت، و غیره اند. هدف از ارائه این مقاله، که به روش تحلیل تطبیقی انجام گرفته است، بررسی آثار دو نویسندهای است که به علت تفاوت فرهنگی و اجتماعی و نیز وسعت نظر و عمق دید و زبان، اشتراکات و افتراقاتی دارند. این دو نویسنده با وجود خاستگاههای جغرافیایی، تاریخی، و فرهنگی اجتماعی متفاوت به یاری زبان مشترک داستان و بازنمایی هنرمندانه تحول شخصیتها، بازگشت به خویشتن و رجعت به ریشههای معناآفرین و روحنواز آدمی در روزگار غلبه ناباوریها، انکار تردید، و تنهایی و بیپناهی توفیق یافتند که خالق داستانهای کوتاه ماندگار باشند.

ادبیات تطبیقی, داستان کوتاه, ریموند کارور, مصطفی مستور