نیمای رباعی سرا، نوآور است یا سنت گرا؟
عنوان مقاله: نیمای رباعی سرا، نوآور است یا سنت گرا؟
شناسه ملی مقاله: JR_PARSI-5-2_002
منتشر شده در در سال 1394
شناسه ملی مقاله: JR_PARSI-5-2_002
منتشر شده در در سال 1394
مشخصات نویسندگان مقاله:
کاووس حسن لی - استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شیراز
خلاصه مقاله:
کاووس حسن لی - استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شیراز
رباعی یکی از قالبهای سنتی مورد علاقهی نیمایوشیج بوده است. در مجموعهی اشعار نیما ۵۹۲ رباعی وجود دارد. این رباعیها بدون تاریخ سرایش و بر پایهی حروف الفبای قافیه به صورت الفبایی تنظیم شدهاند. در مقالهی پیش رو برای بررسی میزان سنتگرایی و نوآوری در رباعیهای نیمایوشیج، همهی آنها بررسی شده است. نتیجه نشان میدهد که تنها در ده درصد از تمام این رباعیها نشانههایی از نیمای شناختهشدهی نوگرا دیده میشود. بقیهی رباعیها در همان فضاهای سنتی و با همان زبان گذشتهگرا و مفاهیم تکراری، همچون مفاهیم عاشقانه و صوفیانهی گذشته و نیز مفاهیم خیامی و... سروده شده است. عنصر گفتوگو نیز از عناصر غالب این رباعیهاست. آن ده درصد از رباعیها که نشانههایی از نیما را با خود دارند، در این مقاله زیر عنوان «رباعیهای نشاندار» دستهبندی و بررسی شدهاند. هر کدام از این رباعیها یا با شعرهای نوگرایانهی نیما که در قالب نیمایی سروده شدهاند، همانندی دارند؛ یا همسو با برخی گفتهها و نوشتههای منثور نیما هستند.
کلمات کلیدی: نیمایوشیج, رباعی, نوآوری, سنت گرایی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1279880/