مجمد سلیمانی مهرنجانی - in Faculty of Geographical Sciences, Kharazmi University
علی موحد - in Faculty of Geographical Sciences, Kharazmi University
احمد زنگانه - in Faculty of Geographical Sciences, Kharazmi University
زینب احمدی - in Faculty of Geographical Sciences, Kharazmi University

     چکیده فرایندهای نوگرایی و سیاست­های برنامه­ریزی شهری نوگرا، اثرات و پیامدهای قابل­توجهی بر تحولات فضایی شهرها داشته است. ازجمله این پیامدها ایجاد شکاف فزاینده بین گروه­های اجتماعی و فضاهای شهری بر پایه مجموعه ای از زمینه­ها و مکانیزم­ها بوده که از اواخر دهه ۱۹۶۰ به بعد، تحت عنوان "نظریه عدم انطباق فضایی" مفهوم­پردازی­ و به سنجش­های­ تجربی گذاشته شده است. روش­شناسی پایه در برآورد وضعیت عدم انطباق فضایی در شهرها یا مناطق شهری، مبتنی بر منطق "جدایی­گزینی فضایی"در بین گروه­های اجتماعی و کاربری­های زمین به طور هم زمان است؛ چراکه بر اساس نظریه عدم انطباق فضایی، نمی­توان مکانیزم­های جدایی­گزینی بین گروه­های اجتماعی در شهر را بدون در نظر گرفتن ارتباط آن با مکانیزم­های جدایی­گزینی در فضاها یا کاربری­های شهری و بالعکس، توضیح داد. بر اساس چنین منطق روش­شناختی، مقاله حاضر، به سنجش وضعیت انطباق فضایی در منطقه ۴ شهرداری تهران پرداخته است. روش جمع آوری داده ها به صورت کتابخانه ای و داده های موجود در مرکز آمار (داده ­های سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ در سطح بلوک های جمعیتی منطقه)، سازمان راه و شهرسازی، شهرداری منطقه ۴ بوده است. متغیرهای مورداستفاده برای تجزیه وتحلیل عدم انطباق فضایی در منطقه، میزان تحصیلات، اشتغال به تحصیل در خارج و داخل کشور، وضعیت اشتغال و بیکاری،سطح زیربنای مسکن، نوع مالکیت مسکن، تغییرات الگوی کاربری زمین و میزان رفت وآمدهای روزانه در محدوده موردبررسی بوده است. یافته­های به دست آمده بر اساس متغیرهای تعریف­شده و تکنیک­های مورداستفاده در نرم­افزارهای Segragation Analyser و ArcGIS نشان می­دهد که وضعیت عدم انطباق فضایی در این منطقه شهری، بالاست و شدت آن ازنظر ویژگی­های شغلی و سواد گروه­های اجتماعی در ارتباط با وضعیت کاربری­های فعالیتی و سکونتی بیشتر است. بر پایه این نتیجه، برخی راهبردها و سیاست­ها برای کاهش وضعیت عدم انطباق فضایی در منطقه چهار و کمک به توزیع متوازن­تر و عادلانه­تر توسعه در این منطقه و کاهش فقر در بین گروه­های فرودست پیشنهادشده است.

Urban modernization, spatial mismatch hypothesis, socio-spatial segregation, Region ۴ of Tehran Municipality., نوگرایی شهری, فرضیه عدم انطباق فضایی, جدایی گزینی اجتماعی- فضایی, منطقه ۴ شهرداری تهران