مجید کرباسی فروشان - دانشجوی مقطع دکترای علوم قرآن و حدیث، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران،ایران
مهدی مهریزی - دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث ، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی ، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
سید محمد علی ایازی - استادیار گروه علوم قرآن و حدیث، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی ، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
کاظم قاضی زاده - استادیار گروه علوم قران و حدیث، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.

سبک­های تفسیری، همچون تفسیر تنزیلی، نقش طریقی برای کشف مراد جدی الهی دارند. تردیدی نیست که هیچ دلیلی بر انحصار فهم آیات قرآنی به سبک ترتیب مصحف فعلی وجود ندارد. مسئله این پژوهش آن است که ضمن تاکید بر انتخاب روش روایت محور در مطالعات تفسیر تنزیلی و با رویکردی متفاوت، به بیان منظومه فکری مفسران قائل به فایده مندی سبک تفسیر تنزیلی پرداخته و ادله عقلی و نقلی جواز تفسیر تنزیلی به عنوان یکی از سبک های تفسیری را مورد تحلیل قرار دهد. یافته های پژوهش بیانگر آن است که ادله نقلی جواز سبک تفسیر نزولی عبارت است از: سبک نگارش مصحف امام علی (علیه السلام)، روایات عدم منع از تفسیر تنزیلی، ابلاغ و تعلیم وحی به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله). مهم ترین ادله عقلی نیز عبارت است از: عدم انحصار روش های شناخت و تفسیر قرآن، ترتیب توقیفی یا اجتهادی سور و وجود قرآن به مثابه یک موجود زنده که در بستر نزولش شناخته می شود.

روش های تفسیری, تفسیر تنزیلی, ترتیب نزول, مصحف امام علی (علیه السلام)