بررسی روایی و پایایی تصویربرداری دیجیتال در تعیین درجات هایپرکایفوزیس سینه ای و هایپرلوردوزیس کمری در دختران و پسران نوجوان ایرانی
عنوان مقاله: بررسی روایی و پایایی تصویربرداری دیجیتال در تعیین درجات هایپرکایفوزیس سینه ای و هایپرلوردوزیس کمری در دختران و پسران نوجوان ایرانی
شناسه ملی مقاله: JR_JPSR-10-2_009
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_JPSR-10-2_009
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
مهدی قیطاسی - استادیار گروه تندرستی و بازتوانی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی. تهران. ایران.
محمد بیات ترک - استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
صبا بهمنی - کارشناس ارشد گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران
خلاصه مقاله:
مهدی قیطاسی - استادیار گروه تندرستی و بازتوانی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی. تهران. ایران.
محمد بیات ترک - استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
صبا بهمنی - کارشناس ارشد گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران
هدف:روش تصویربرداری دیجیتال یا تکنیک فتوگرامتری به عنوان روشی جایگزین و مکمل اشعه ایکس در ارزیابی پاسچر (Posture) مورد توجه محققین قرار گرفته است. لذا هدف تحقیق حاضر بررسی روایی و پایایی روش تصویربرداری دیجیتال در تعیین درجات هایپرکایفوزیس سینه ای و هایپرلوردوزیس کمری در دختران و پسران نوجوان ایرانی بود.روش بررسی:مطالعه حاضر پژوهشی مقطعی و طرح این تحقیق بررسی روایی و پایایی بود. آزمودنی های تحقیق ۴۰ نوجوان دختر و پسر مبتلا به هایپرکایفوزیس سینه ای و هایپرلوردوزیس کمری بودند (میانگین سن ۲/۵۷±۱۵/۳۲ قد ۹/۷۲±۱۶۳/۱۷ و وزن۷/۱۰±۵۷/۳۲). تمامی آزمودنی ها توسط متخصص ستون فقرات معاینه و جهت دریافت خدمات توانبخشی به مرکز جامع توانبخشی هلال احمر تهران ارجاع داده شدند و به صورت هدفمند و در دسترس و براساس معیارهای ورود انتخاب گردیدند. به منظور تعیین میزان روایی همزمان روش تصویربرداری دیجیتال در تعیین درجات انحناهای هایپرکایفوزیس و هایپرلوردوزیس مقادیر اندازه گیری شده با تصاویر رادیوگرافی نمونه ها مورد مقایسه قرار گرفت. همچنین جهت بررسی پایایی تمامی اندازه گیری ها در فاصله زمانی ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از اولین تصویربرداری عینا تکرار و نتایج مقایسه شدندیافته ها:نتایج نشان داد که روش تصویربرداری دیجیتال در تعیین درجه هایپرکایفوزیس سینهای (۰/۰۰۱=r=۰/۶۴ ,p) و هایپرلوردوزیس کمری (۰/۰۰۱=r=۰/۵۸ ,p) در مقایسه با رادیوگرافی از روایی قابل قبولی برخوردار است. همچنین روش فتوگرامتری در تعیین درجه هایپرکایفوزیس سینه ای (۰/۰۰۱=r=۰/۹۶ ,p) و هایپرلوردوزیس کمری (۰/۰۰۱=r=۰/۸۷ ,p) از پایایی درون آزمونگر بالایی برخوردار می باشد.نتیجه گیری:به نظر می رسد روش تصویربرداری دیجیتال دارای روایی و پایایی مناسب در اندازه گیری انحناهای پشتی و کمری ستون فقرات می باشد و احتمالا متخصصین مختلف می توانند از این روش استفاده نمایند تا تعداد استفاده از پرتوهای اشعه ایکس در بررسی روند درمان افراد مبتلا به ناهنجاری های هایپرکایفوزیس و هایپرلوردوزیس کاهش یابد.
کلمات کلیدی: تصویربرداری دیجیتال, روایی, پایایی, هایپرکایفوزیس, هایپرلوردوزیس
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1280140/